Πρωταπριλιάτικα κυβερνητικά ψέμματα

Εδώ και μέρες με ταλανίζει η γρίπη (οξεία φαρυγγίτιδα), με τον πυρετό να μη λέει να πέσει κάτω από 38 . Δεν είναι τίποτα μπροστά στις άλλες δύο χρόνιες βλάβες του οργανισμού μου, αφού η ηλικία δεν συγχωρεί. Δεν κάνω κέφι να γράψω, να διαβάσω, λες και πρέπει να δικαιολογήσω κάποιο μεροκάματο. Αυτή και αν δεν είναι αρρώστια αγιάτρευτη! Το μάτι μου έπεσε τυχαία σ' ένα καινούργιο ενημερωτικό site που δημιούργησαν νέοι συνάδελφοι.

Πρωταπριλιά σήμερα, πρωτοτύπησαν παρουσιάζοντας τα 25 μεγαλύτερα ψέμματα της κυβέρνησης. Έξυπνη ιδέα, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να μπείτε και να τα διαβάσετε με τα σχετικά σχόλια. Σας δίνω την πρώτη τετράδα: 1.Λεφτά υπάρχουν, 2. Δεν θα ληφθούν νέα μέτρα, 3.Είναι μακριά από τις προθέσεις μας η προσφυγή στο ΔΝΤ, 4.Πρώτα ο πολίτης, Η συνέχεια εδώ: tsantiri.gr

Ο Κρόνος καταβροχθίζει το παιδί του

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου, από το http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Θυμίζει τον γνωστό πίνακα (φωτογραφία) του Φρανσίσκο Γκόγια, όπου ο Κρόνος λίγο πριν αρχίσει να καταβροχθίζει το παιδί του σκέπτεται αν υπάρχει άλλος καλύτερος τρόπος να απαλλαγεί απ΄ αυτό. Στην πραγματικότητα έχουμε την παραβολή των συμμαχικών δυνάμεων της διεθνούς κοινότητας που έχει αποφασίσει την τύχη του τωρινού άτακτου παιδιού (Καντάφι). Η αρχή έγινε πριν από το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με σημαιοφόρο την υπερδύναμη, τον Ομπάμα να δίνει εντολή στην CIA να αρχίσει τις επιχειρήσεις στο έδαφος της Λιβύης, με παράλληλο οπλισμό των εξεγερθέντων. Από κοντά και η δεδηλωμένη απόφαση των υπολοίπων δυνάμεων να απαλλαγούν μια για πάντα από τον απρόβλεπτο συνταγματάρχη, όχι με μισοδουλειές, έστω κι αν αυτό σημαίνει ανοικτό πόλεμο.

Το “λυσσασμένο σκυλί”, όπως τον αποκαλούσε ο Ρήγκαν, αφού κατάφερε να ξεπεράσει πολλές κρίσεις, ιδίως την δεκαετία του '80 με τις τόσες προσπάθειες των ΗΠΑ να τον ξεπαστρέψουν απ΄ τη μέση μέχρι βομβαρδίζοντας την Τρίπολη (σκοτώνοντας την κόρη του Χάνα), μετά το πατατράκ της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 έγινε ένας σημαντικός σύμμαχος της δύση. Εξελίχτηκε σε “αρτίστα” της διεθνούς σκηνής, μέχρι φανατικός αντίπαλος των εξτρεμιστών ισλαμιστών. Ο κολλητός του Ίντι Αμίν, ο πρωτεργάτης της διεθνούς τρομοκρατίας, ο ιδιόμορφος εμπνευστής του “τρίτου δρόμου”, κάτι μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, σύμφωνα με το πράσινο βιβλιαράκι του (σε αντίθεση με το μαοϊκό κόκκινο), από φαύλος έγινε ήρωας. ΄Ανοιξε τις πόρτες του στη δυστυχισμένη εργατιά από τα βάθη της Ανατολής και Αφρικής για να δουλεύουν στα πετρέλαια, μέχρι που οι δικοί του βεδουίνοι ξύπνησαν και ξεσηκώθηκαν. Η ιστορία θα δείξει αν ήταν ένα από τα βασικά μοιραία λάθη του.

Πτωχεύουν εμάς, θησαυρίζουν αυτοί

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου από το http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com Είναι από τα μουρλά. Το ελληνικό δημόσιο ακριβοπληρώνει τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης για να ...υποβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας (για να μη καραφλιάσουμε τελείως, δεν φταίνε αποκλειστικά για το άνευ προηγουμένου οικονομικό μας ρημαδιό!). Θέλετε και το κερασάκι της τούρτας; Πτωχεύουν εμάς με τις αξιολογήσεις τους για να θησαυρίζουν αυτοί. Στη γνωστή μας Moody's ο εκτελεστικός πρόεδρός της (Raymond McDaniel) αύξησε την περασμένη χρονιά τις αποδοχές του κατά 69% και τα bonus κατά 157% (ούτε ο Καντάφι δεν κάνει κάτι τέτοια). Εισέπραξε συνολικά 9,15 εκατ. δολάρια, δηλαδή 6,4 εκατ. σε δικό μας νόμισμα. Την ίδια χρονιά τα πέντε υψηλά ιστάμενα στελέχη της Moody's μοιράστηκαν 20 εκατ. ντόλαρς, δίνοντας στους εαυτούς τους αύξηση 60% ενώ το ίδιο διάστημα ο οίκος είχε απώλειες στα έσοδά του.

΄Εχουμε και ευτράπελα στην ιστορία. Ο μεγαλύτερος μέτοχος της Moody's (Warren Buffer, στη φωτογραφία με τον εκτελεστικό πρόεδρο) κατέθεσε στην επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας ότι ...δεν γνώριζε απολύτως τίποτα για τις επιχειρήσεις του οίκου που μας λαχταρίζει κάθε τόσο. Για να συμπληρώσει: “Δεν έχω πάει ποτέ μου, δεν ξέρω πού είναι η έδρα του οίκου”. Αυτά στο Αμέρικα που εδώ και καιρό έχει καταστήσει υπεύθυνη για την κρίση την γνωστή τριπλέτα των οίκων που μας ρίχνουν στ΄ αυτιά κάθε τόσο και λιγάκι, με αποτέλεσμα τα κέρδη τους να έχουν μειωθεί σημαντικά, σε επίπεδο πολλών χρόνων πίσω. Να, σε σύγκριση με το 2005 τα μεγάλα κεφάλια διπλασίασαν τις αποδοχές τους, παρά το ότι είχαν κέρδη μόνο 10% και τώρα έχουν μειωθεί ακόμα περισσότερο. Είπατε τίποτα!

Η συζυγική κλίνη βγάζει προεδρίες

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,

http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Ους ο Θεός συνέζευξε, η προεδρία χωριζέτω. Στην πολιτική η μεταβίβαση της εξουσίας γίνεται μετά από μαραθώνιες συσκέψεις, τετ α τετ συναντήσεις, μυστικά γεύματα ή κατά την διάρκεια ταξιδιών σε κρατικά αεροσκάφη, στην περίπτωση όμως αυτή κυριολεκτεί η πρωτοτυπία. Αποφασίζεται σε τόσο στενό περιβάλλον, όπως είναι η συζυγική προεδρική κρεβατοκάμαρα του πρώτου πολίτη της Γουατεμάλας,΄Αλβαρο Κολόν (με πιτζάμες;) και της πρώτης κυρίας, Σάντρα Τόρρες (με νυχτικό;), για διαζύγιο “ευκαιρίας”, όπως λέμε ...πλοίο με σημαία ευκαιρίας. Αν δεν μπήκατε στο νόημα, η Σάντρα φιλοδοξεί να πάρει τη θέση του ΄Αλβαρο τον Σεπτέμβριο (τότε λήγει η θητεία του), αλλά επειδή ο νόμος το απαγορεύει σε συγγενή μέχρι τέταρτου βαθμού, αποφάσισαν να πάρουν διαζύγιο από την συζυγική κλίνη για χάρη της ...κάλπης.

Οι λεπτομέρειες μοιάζουν με Νοτιοαμερικάνικο τηλεοπτικό σήριαλ, αλλά δεν είναι. Με 11 χρόνια έγγαμου βίου, χωρίς την παρεμβολή τρίτου προσώπου στη σχέση τους, η 51 ετών Σάντρα επιμένει να αντικαταστήσει στην προεδρία της Γουατεμάλας τον σύζυγό της, οκτώ χρόνια μεγαλύτερό της. Φαίνεται ότι εδώ δεν κράτησαν ούτε τα προσχήματα της απομάκρυνσης από τη συζυγική κλίνη, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει το σκάνδαλο. Πολλοί μιλούν για καραμπινάτο αδίκημα, μόλις κατατέθηκε η αίτηση διαζυγίου, πέντε μήνες πριν αρχίσει η προεδρική καμπάνια για την ετυμηγορία του λαού. Οι γνωρίζοντες λένε ότι έχει ελπίδες να εκλεγεί, αφού είναι δυναμική γυναίκα, τρομερά φιλόδοξη, επιβάλλεται και επιτυγχάνει κάθε επιδίωξή της, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει δημιουργήσει αντιπάθειες.

Προηγήθηκε το “σύνδρομο Ιζαμπελίτα Περόν”, η οποία έφτασε να γίνει πρόεδρος της Αργεντινής, ακολούθησε αργότερα στην ίδια χώρα η Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρσνερ (έκανε την πολιτική της σταδιοδρομία στη σκιά του συζύγου-προέδρου), μέχρι που η μεταβίβαση του προεδρικού αξιώματος έγινε από χέρι σε χέρι το 2007. Στη χώρα μας έχουμε άλλου είδους σύνδρομα ή αν προτιμάτε δυναστείες. Να, όπως το χατ-τρικ πρωθυπουργών (γιου, πατέρα και παππού), τον πρωθυπουργό και μετέπειτα πρόεδρο, για να πάρει τη σκυτάλη της πρωθυπουργίας για μια εξαετία ο ανιψιός, χωρίς να χρειαστεί να πάμε αρκετά πιο πίσω στην ελληνική πολιτική ιστορία. Λέτε να δούνε τα μάτια μας κι άλλα;

Το χρήμα του δύστυχου λαού δεν είναι

για την εύνοια των επιχειρήσεων ΜΜΕ

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,

http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Τα ΄λεγα πριν 40 χρόνια, αλλά μόνος μου τα ΄κουγα. Μερικοί συνάδελφοι με περνούσαν για ούφο, όταν τους εξηγούσα αυτά που ζούσα στο Λονδίνο, στην Fleet Street, την τότε καρδιά του βρετανικού Τύπου, με τον ανεπανάληπτο εκκωφαντικό θόρυβο των γιγαντιαίων πιεστηρίων να ταρακουνά τον δρόμο και την χαρακτηριστική έντονη μυρουδιά των τυπογραφείων. ΄Ηταν η εποχή που η μια από τις δύο απογευματινές εφημερίδες (Evening News και Evening Standard), με εκατοντάδες χιλιάδες φύλλα κυκλοφορία η κάθε μια, έκλεισε γιατί δεν άντεχε το κόστος παραγωγής. ΄Εκτοτε, με την τεχνολογία στα media να καλπάζει, αυτή που απέμεινε (Evening Standard) διανέμεται δωρεάν από τον Οκτώβριο του 2009. Ανάλογες εμπειρίες έζησα αργότερα στην Αυστραλία και στη Λατινική Αμερική.

Στην ιδιόμορφη Ελλάδα αντί να κλείνουν εφημερίδες με εκατοντάδες μόνο φύλλα κυκλοφορίας, συνεχώς άνοιγαν καινούργιες. Επιβίωναν από το κράτος: διαφημιστικά πακέτα δισεκατομμυρίων, δημοσίευση ισολογισμών, δάνεια αγύριστα από τράπεζες, ποικιλόμορφες φορολογικές απαλλαγές και διευκολύνσεις παντός είδους, άσε τα χρυσοφόρα ανταλλάγματα της εκάστοτε κυβέρνησης στους επιχειρηματίες εκδότες και τις ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις! Κι όταν οι τωρινές οικονομικές συνθήκες στέρεψαν τις κάνουλες του κρατικού πακτωλού, η φούσκα έσκασε με κλείσιμο ΜΜΕ, απολύσεις, μειώσεις αποδοχών, ριζικές αλλαγές εργασιακών σχέσεων. Μπροστά στο φάσμα χιλιάδες εργαζόμενοι να βρεθούν στο δρόμο λόγω αυτής της νοοτροπίας, κάποιοι από τους χρυσοπληρωμένους συναδέλφους άρχισαν να εκβιάζουν προς κάθε πλευρά. Ξεκάθαρα και δημόσια μέσω των συμφερόντων που εξυπηρετούν, ίσως γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι το χρήμα του δύστυχου λαού δεν είναι για δαύτους. ΄Οχι, πλέον...

Με την πυξίδα του ρεπόρτερ (26.3.11)

Το“κεφαλοκλείδωμα” Παπανδρέου

στον Σόκρατες κ. ά. παραλειπόμενα

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com


Δύο παραπολιτικά, παραλειπόμενα με νόημα αν προτιμάτε, που τα συγκράτησα γιατί έχουν ενδιαφέρον. Πέμπτη απόγευμα στις Βρυξέλλες, έναρξη μιας ακόμα συνόδου των 27. Ο Ζοζέ Σόκρατες, προ ολίγων ωρών παραιτηθείς πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, φανερά σαστισμένος από τους προβολείς της δημοσιότητας πάνω του, συνομιλεί όρθιος με κάποιον. Ο τηλεοπτικός φακός πιάνει τον Γιώργο Παπανδρέου να πλησιάσει με ανοιχτά τα χέρια τον Σόκρατες που δεν τον έχει αντιληφθεί, και με ύφος που θα ΄λεγε “Σύντροφε τι σου έμελλε να πάθεις”, πάει να τον χαιρετήσει. Απλώνει το αριστερό χέρι και με μια κίνηση σε στυλ ¨κεφαλοκλειδώματος” τον τραβάει ελαφρά για να τον αγκαλιάσει, ψιθυρίζοντάς του κάτι στο αυτί.

Την επομένη το μεσημέρι, με τη λήξη της συνόδου, ο Παπανδρέου ενημερώνει τα δικά μας ΜΜΕ για τα ...επιτεύγματα της χώρας μας μετά την αναζήτηση και αποδοχή της ...σωτηρίας μας στον μηχανισμό στήριξης από την τρόικα. Σε παράπλευρη αίθουσα, ο εικονιζόμενος Σόκρατες μιλά κι αυτός στα πορτογαλικά ΜΜΕ. Σε ερώτηση αν θα δεχτεί και η χώρα του σωσίβιο σωτηρίας από την γνωστή “αγία τριάδα”, τονίζει με έμφαση: “Ξέρω τι σημαίνει για την Ελλάδα και την Ιρλανδία... Δεν θα το δεχτώ ποτέ για την Πορτογαλία”. 'Ηταν σαφέστατη η μπηχτή. Κάτι τέτοια έλεγε και ο πρόεδρός του (της Σοσιαλιστικής Διεθνούς), αλλά τελικά υποχρεώθηκε να μας βάλει να κολυμπάμε στην λιτότητα.
*Δεν αποκλείεται το ίδιο να κάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Πορτογαλία, μια χώρα που μέχρι πριν μια 10ετία ήταν αρκετά πίσω από μας σε οικονομική ανάπτυξη, αλλά από τότε βρέθηκε να κάνει σχεδόν άλματα και να μας αφήνει πίσω. Οι μετρήσεις για τις εκλογές, μάλλον την τελευταία Κυριακή του Μαΐου, θέλουν να προηγείται το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα με απόλυτη πλειοψηφία, με τον σοσιαλιστή Σόκρατες (κυβερνούσε με μειοψηφία) να έχει ελάχιστες ελπίδες επανεκλογής.
*΄Οσο για την γειτονική Ισπανία το ...ωστικό κύμα του οικονομικού Γολγοθά της γείτονος φαίνεται να περνά ξώφαλτσα, κάνοντας όμως αισθητή την ανησυχία για τα χρωστούμενα 70 και πλέον δις ευρώ στις ισπανικές τράπεζες. Ο εκεί σοσιαλιστής πρωθυπουργός (Θαπατέρο) σηκώνει τον δικό του σταυρό μαρτυρίου, πότε δηλαδή θα ανακοινώσει αν θα είναι και πάλι υποψήφιος σ΄ ένα χρόνο. Μέχρι τότε ανακοινώνει όλο και νέα μέτρα λιτότητας, αν θυμάμαι καλά το πέμπτο πακέτο. Τύφλα να ΄χουν οι καθημερινές, σχεδόν, εξαγγελίες του δικού μας Τζωρτζ (του Παπακωνσταντίνου, ε!).

Πρωτογιορτάσαμε την 25η Μαρτίου

όταν οι αγωνιστές δεν είχαν να φάνε

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Για δεύτερη συνεχή χρονιά δεν έφτασε η πρόσκληση της πρεσβείας μας για την δεξίωση της 25ης Μαρτίου. Αν είναι ο δρόμος μου προς την ορθόδοξη εκκλησία μεθαύριο Κυριακή, θα περιοριστώ στη δοξολογία για την Εθνική Παλιγγενεσία μετά την θεία λειτουργία. Πολυτέλεια η δαπάνη κάπου 1.500.000 ευρώ για 150 δεξιώσεις (πρεσβείες, μόνιμες αντιπροσωπείες, συνδέσμους, γενικά προξενεία και προξενεία), την ώρα που η λιτότητα δυσχεραίνει σοβαρότατα την λειτουργία τους. Η ίδια και χειρότερη κατάσταση επικρατούσε και το 1838, όταν τιμήθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα η μνήμη των Ελλήνων αγωνιστών του 1821 κατόπιν επιμονής του δημάρχου της πόλης, Δημ. Καλλιφρονά, επειδή το τότε υπουργείο Εσωτερικών δεν ήθελε να ξοδέψει την ώρα που οι πρωταγωνιστές της επανάστασης δεν είχαν να φάνε.

Στο 24grammata.com διαβάζω λεπτομέρειες μέχρι και κουτσομπολιό. Κατά μια εκδοχή το παλάτι (ο Όθων) μάλλον δεν επιθυμούσε να συνδέσει την εθνική γιορτή με την Ορθοδοξία, για να μη δώσει την ευκαιρία στην Εκκλησία να καπηλευτεί την επανάσταση των Ελλήνων. Η δοξολογία έγινε στον τότε Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Σοφίας, στην οδό Αιόλου και ακολούθησαν οι εκδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας και την Ακρόπολη, χωρίς να λείψουν οι γκρίνιες και οι διαφωνίες για το συνολικό κόστος σε εποχή ισχνών αγελάδων. Μέχρι και οι κακές γλώσσες είπαν ότι για τον πρώτο εορτασμό του 1838 δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων που προορίζονταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου στην πόλη.
Χρόνια μας Πολλά και κυρίως καλύτερα.