Το φαύλο σύστημα με τους κοπρίτες

της εκάστοτε κυβερνητικής πελατείας

*Ένας αιώνας μετά την καθιέρωση της μονιμότητας στην Ελλάδα

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

΄Επρεπε να περάσουν ακριβώς 100 χρόνια, από τότε δηλαδή που καθιερώθηκε συνταγματικά η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, να φτάσουμε στη μούργα με περικοπές αποδοχών λίγο πριν το ταμείο είναι μείον, για να γίνουν τα πρώτα βήματα μήπως και βελτιωθεί λιγουλάκι η δημόσια κακοδιοίκηση. Πριν ένα αιώνα, το 1911 ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναθεώρησε το Σύνταγμα του 1864 και έβαλε τα ακλόνητα θεμέλια της μονιμότητας για να ακολουθήσει ένα ατέλειωτο γλέντι διαφθοράς από ένα μεγάλο αριθμό βολεμένων πολιτικά στον κρατικό μηχανισμό, σε αντίθεση με την επαγγελματική αφοσίωση και αποτελεσματικότητα των υπαλλήλων που δεν είχαν το προνόμιο να συγκαταλέγονται “στα δικά μας παιδιά” της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας.

Σ΄ ένα ακόμα ξέσπασμα της αλήθειας ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος, αναφέρθηκε στο “φαύλο σύστημα πολιτικής πελατείας με διορισμούς στο δημόσιο” λέγοντας χαρακτηριστικά ότι “όταν βάζεις στο δημόσιο τον κοπρίτη, τότε ο κοπρίτης μένει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή γιατί ξέρει ότι δεν θα απολυθεί”. Έτυχε να τον γνωρίσω προσωπικά σε μια επίσκεψή του στην Αυστραλία και τον εκτίμησα σαν άνθρωπο, πέρα από τις οποιεσδήποτε πολιτικές του ικανότητες. Θα περιοριστώ σ΄ ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που πήρα από άγνωστο. Διατύπωνε το ερώτημα: “Μα καλά, αυτοί που εκμαύλιζαν τους κοπρίτες βάζοντάς τους στο δημόσιο δεν είναι δέκα φορές κοπρίτες;”.

Ο γνωστός συγγραφέας Ξενοφών Μπρουντζάκης, μεταξύ των άλλων υπεύθυνος εκδόσεων στο “Ποντίκι”, έγραψε πριν λίγο καιρό: “Η πλατεία Κλαυθμώνος στο κέντρο της πόλης των Αθηνών χρωστά το όνομά της στον συγγραφέα και ακαδημαϊκό Δημ. Γ. Καμπούρογλου. Σε ένα χρονογράφημά του το 1878 στην “Εστία” περιέγραφε τη “θεσμική” πλέον θρηνωδία των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι μαζεύονταν στην εν λόγω πλατεία γιατί εκεί στεγαζόταν το υπουργείο Εσωτερικών και με κλαυθμούς ζητούσαν την επαναπρόσληψή τους στον ελληνικό δημόσιο τομέα. Κατά κάποιο τρόπο η πλατεία Κλαυθμώνος ιστορεί τον νεότερο ελληνισμό και διαλαλεί τη θεμελιώδη νοοτροπία που θέλει το κράτος αιχμάλωτο ενός πρωτόγονου κομματισμού.

”Αυτή η νοοτροπία στοιχειοθετεί ένα μοναδικό παράδοξο: όταν το κράτος προσλαμβάνει κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου και λογικής, κανείς δεν διαμαρτύρεται! Αντίθετα, όταν το κράτος παθαίνει έμφραγμα από την πολυθεσία και πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα, όλοι διαμαρτύρονται, όχι αποβλέποντας στο δημόσιο συμφέρον, αλλά υπερασπιζόμενοι το ατομικό τους όφελος. Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σταματήσει να είναι ...φαύλος”. Τώρα, με τον κόμπο στο χτένι, η κυβέρνηση του Θεόδωρου Πάγκαλου αποφάσισε να μειώσει κατά 30% το τέρας της κρατικής μηχανής με συγχωνεύσεις, καταργήσεις υπηρεσιών, μετατάξεις, κ.λ.π. Προφανώς για να πάψουν να γυρίζουν αδέσποτοι οι κοπρίτες των “δικών μας παιδιών”...