Μια αποκλειστική ενημέρωση της επικαιρότητας

akpappas@gmail.com

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Wikileaks:Η ιστοσελίδα-«φάντασμα»,

εφιάλτης κυβερνήσεων και όχι μόνο

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Στην εποχή της ιντερνετικής πραγματικότητας, όπου τα επιτεύγματα της διαδικτυακής τεχνολογίας κινούνται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς καλύπτοντας όλη την υδρόγειο, φαίνεται δύσκολο να πιστέψεις ότι όσο δύσκολο είναι να ανακαλύψουν οι Η.Π.Α. τα ίχνη τον Μπιν Λάντεν άλλο τόσο είναι να εντοπίσουν την διεύθυνση μιας ιστοσελίδας-«φάντασμα». Για πάρα πολλούς, ιδίως για την αμερικανική διοίκηση του Ομπάμα, ο χειρότερος εφιάλτης έχει καταντήσει να είναι το ιστολόγιο Wikileaks. Ειδικότητά του να φέρνει στο φως της δημοσιότητας εμπιστευτικές και απόρρητες πληροφορίες που αφορούν κυβερνήσεις και πολυεθνικές επιχειρήσεις.

Η χθεσινή αποκάλυψη κάπου 90.000 σελίδων απόρρητου περιεχομένου για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, είναι μόνο μία από τις πολλές παγκόσμιες αποκλειστικότητες αυτής της ιστοσελίδας που πρωτοεμφανίστηκε πριν από τέσσερα χρόνια. Δεν έχει μόνιμη διεύθυνση, εργαζόμενους, ούτε καν έναν σέρβερ μέσω του οποίου λειτουργεί και θα ήταν ίσως δυνατόν να εντοπιστούν τα ίχνη της. Συνάδελφος δημοσιογράφος σε ελληνική εφημερίδα της Μελβούρνης, μου έλεγε πέρσι το καλοκαίρι ότι ο ιδρυτής της, ο Αυστραλός «χάκερ» Julian Assange, ταξιδεύει συνεχώς από χώρα σε χώρα, μένοντας σε σπίτια συνεργατών του.

Η εφημερίδα «The New Yorker» έχει γράψει πως ο ζήλος για την μυστικότητα αυτού του οργανισμού έχει αγγίξει το όρια της παράνοιας στην Ουάσιγκτον. Οι συνεργάτες της ιστοσελίδας δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επικοινωνούν μόνο με κάποια αρχικά γράμματα και χρησιμοποιούν ένα ευρύ δίκτυο υπολογιστών, ο εντοπισμός των οποίων θα μπορούσε να καταρρεύσει την λειτουργία του διαδικτύου στη μισή υφήλιο. Πρώτος στο στόχαστρο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών-και όχι μόνο-είναι φυσικά ο Julian Assange, που επανεμφανίστηκε με συνέντευξή του τον περασμένο μήνα στην λονδρέζικη εφημερίδα «The Guardian». Τι είπε;

*Ότι χρειάζεται περισσότερη υποστήριξη και προστασία αν και αισθάνεται «ασφαλής, παρά το γεγονός ότι οι δικηγόροι μου με έχουν προειδοποιήσει να μη ταξιδέψω στις Η.Π.Α. και σε μερικές άλλες χώρες. Πολιτικά, θα ήταν μεγάλο λάθος εκ μέρους τους, αν λάμβαναν κάποιο μέτρο σε βάρος μου», δήλωσε χαρακτηριστικά και με …νόημα. Στο μεταξύ, οι επιτυχίες της ιστοσελίδας Wikileaks συνεχίζονται. Για να φρεσκάρω τη μνήμη σας, τον περασμένο Απρίλιο «κρέμασε» στο διαδίκτυο το βίντεο που έδειχνε ένα αμερικανικό ελικόπτερο «Απάτσι», με το πλήρωμά του να εκτελεί δημοσιογράφο του πρακτορείου Ρόιτερ στη Βαγδάτη. Στον Λευκό Οίκο είναι βέβαιοι ότι σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλες διαρροές. ΄Εχουν στα χέρια τους στοιχεία για συγκεκριμένα θέματα τόσο στο πολεμικό όσο και στο διπλωματικό μέτωπο. Πέρα, βέβαια, από τις προαναγγελίες της ιστοσελίδας!

Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

Έπιασαν τον ταύρο από τα κέρατα με

τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας

*Η Ισπανία αποφάσισε την ιδιωτικοποίηση των πύργων ελέγχου

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Η τακτική είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Στο αποκορύφωμα της τουριστικής κίνησης, όταν πολλές δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε διακοπές χρησιμοποιώντας το αεροπλάνο, μερικές εκατοντάδες ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας (ΕΕΚ) αποφασίζουν να τους ταλαιπωρήσουν και να τους στερήσουν αυτή την απόλαυση. Είναι η «καλύτερή» τους για να διεκδικήσουν διάφορα αιτήματά τους, κυρίως οικονομικά. Τις τελευταίες μέρες, την αρχή έκαναν οι ΕΕΚ στην Ισπανία, ακολούθησαν οι συνάδελφοί τους στη Γαλλία (δύο χώρες στην κορυφή της υποδοχής τουριστών σε παγκόσμια κλίμακα), και το κακό παρά λίγο να τριτώσει αυτή την Κυριακή με τους δικούς μας στην Ελλάδα.

Επειδή οι καιροί είναι πονηροί, η ισπανική σοσιαλιστική κυβέρνηση αποφάσισε να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Σε πρώτη φάση τους απείλησε ότι θα καταργήσει την συλλογική τους σύμβαση, μέχρι που σκέφτηκε να επανδρώσει τους πύργους ελέγχου όλων των πολιτικών αεροδρομίων με προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων που εργάζονται στα αντίστοιχα στρατιωτικά. Προχτές Παρασκευή, το υπουργικό συμβούλιο με ειδικό διάταγμα άναψε το πράσινο φως για την ιδιωτικοποίηση των πύργων ελέγχου με ειδικευμένο προσωπικό, ώστε να υπάρχει συνεχής και ομαλή λειτουργία σ΄ όλα τα αεροδρόμια.

Προηγήθηκαν σκηνές απείρου κάλους με ομαδικές ασθένειες σ΄ αυτό το επάγγελμά. Ξαφνικά μια μέρα δεν πήγαν να δουλέψουν δεκάδες με την αιτιολογία ότι είχαν ψυχολογικά προβλήματα. Η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου στην οποία υπάγονται (αντίστοιχη της δικής μας Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας), έστειλε γιατρούς στα σπίτια τους για να εκθέσει μερικούς απ΄ αυτούς. Δεν ξέρω ακριβώς τις αποδοχές των αντίστοιχων δικών μας, αλλά υποθέτω πως θα είναι αρκετά υψηλότερες άλλων κατηγοριών υπαλλήλων. Το δικαιολογεί η συνεχής πολύωρη και προσεκτική προσήλωσή τους στους δέκτες των πύργων ελέγχου, με εκατοντάδες ή και χιλιάδες αεροσκάφη να εξαρτώνται από τις οδηγίες τους σε κάθε βάρδια.

Στην περίπτωση των Ισπανών - πρωταθλητών κόσμου – ΕΕΚ, είδαν το φως της δημοσιότητας πολλές προκλητικές, μέχρι και γαργαλιστικές λεπτομέρειες των αποδοχών τους. Δεν θα περιοριστώ στην περίπτωση ενός που δήλωσε μια χρονιά απολαβές 900.000 ευρώ (προφανώς θα δούλευε κάθε μέρα όλο το 24ωρο!). Οι συνάδελφοί του, με ένα ετήσιο εισόδημα μεταξύ 150-250.000 ευρώ, σίγουρα είναι πιο καλοπληρωμένοι από τον πρωθυπουργό και ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς. Με τέτοιους μισθούς, υπάρχει και ο σύζυγος που δεν εργάζεται ποτέ του, φροντίζει το σπίτι και τα παιδιά, αφού η σύζυγος είναι ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας σε μεγάλο αεροδρόμιο και βάζει στο σπίτι 203.000 ευρώ κάθε χρόνο. Κορόιδο είναι;

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Μηδενική ανοχή διαρροών στον Τύπο

και ποινές επιβάλλει τώρα ο Ομπάμα

*Με απόλυτη ομοφωνία δημοκρατικών και ρεπουμπλικάνων

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Πόλεμο κατά της διαρροής πληροφοριών στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, χωρίς προηγούμενη έγκρισή του, έχει κηρύξει ο Ομπάμα. Οι γνωρίζοντες λένε ότι ο πρόσφατος πονοκέφαλος του Αμερικανού προέδρου προέρχεται από κρούσματα στελεχών της κυβέρνησής του, που εκθέτουν τόσο τον ίδιο όσο και τη γενικότερη πολιτική του. Σχέδια όχι ευνοϊκών αποφάσεων, τα οποία δεν έχουν ακόμα ανακοινωθεί επίσημα, βλέπουν το φως της δημοσιότητας από διαρροές. Κι όμως, μέχρι που εγκαταστάθηκε στον Λευκό Οίκο έδινε παντού το σύνθημα της απόλυτης διαφάνειας σ΄ όλα τα επίπεδα της διοίκησής του!

Τελευταία, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά, με αποτέλεσμα κάποιοι στην κυβέρνησή του να αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης σε περίπτωση που διαρρεύσουν πληροφορίες στον Τύπο. Πρόκειται για ένα μέτωπο καθημερινής προσεχτικής μάχης περιχαράκωσης της ενημέρωσης που βγαίνει προς τα έξω. Το κοντρολάρισμα τού τι πρέπει να ανακοινώνεται επίσημα είναι στενότατο, εκτός και αν πρόκειται για κάτι που θα έχει ευνοϊκές επιπτώσεις στη κοινή γνώμη, είτε αφορά πολεμικές επιχειρήσεις είτε πολιτικές αποφάσεις.

Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί! Επί ημερών Γιώργη Μπους (βενιαμίν) οι διαρρέοντες πληροφορίες θεωρούνταν από τον Μπαράκ Ομπάμα …καλοί πατριώτες που θα ΄πρεπε να προστατεύονται, κάνοντας την ίδια ώρα αυστηρή κριτική στον προκάτοχό του. Τώρα, όπως σωστά μαντεύετε, έχει εφαρμοστεί μηδενική ανοχή σ΄ αυτού του είδους την «ενημέρωση». Δημοσιεύματα του ξένου Τύπου αναφέρουν την χαρακτηριστική περίπτωση του Thomas Drake, αναλυτή πληροφοριών της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας. Διώκεται γιατί έδωσε εμπιστευτικό υλικό στην εφημερίδα «The Baltimoree Sun» για ένα πολυδάπανο πρόγραμμα παρακολούθησης τηλεφωνικών συνδιαλέξεων υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες.

Σε περίπτωση καταδίκης του προβλέπεται ποινή φυλάκισης μερικών ετών, κάτι που ποτέ δεν έγινε επί της προηγούμενης διοίκησης, αν και τώρα οι παροικούντες στην Ουάσινγκτον πιστεύουν ότι υπάρχει απόλυτη ομοφωνία μεταξύ δημοκρατικών και ρεπουμπλικάνων πως τα επανειλημμένα κρούσματα ανεπιθύμητων διαρροών αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τη χώρα. Ο Steven Aftergood, υπεύθυνος προγράμματος για τον κυβερνητικό «μυστικισμό», δήλωσε στην «The New York Times» πως το Κογκρέσο θα ήθελε τα κεφάλια μερικών πληροφοριοδοτών, που σημαίνει ότι ο Thomas Drake δεν αποκλείεται να είναι το πρώτο εξιλαστήριο θύμα.

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Ο τίτλος του παγκόσμιου πρωταθλητή

και το ξεχωριστό έθνος των Καταλανών

*Ο Χουάν Κάρλος στους παίκτες: “Ενώσατε όλους τους Ισπανούς”

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Την ίδια ώρα που η χώρα σήκωνε το τρόπαιο πανηγυρίζοντας ξέφρενα, με την γενικότερη ευφορία να παραμερίζει έστω και για λίγο τα σοβαρότατα προβλήματα του κόσμου από την οικονομική κρίση, φυσικό ήταν να αναδειχτεί παράλληλα και ο εθνικισμός μιας μεγάλης μερίδας των Καταλανών. Ιστορικά συνδέεται σαφέστατα με αποσχιστικές τάσεις και διεκδικήσεις ανεξαρτησίας από την Ισπανία. Οι περιστάσεις δεν θα μπορούσαν να είναι πιο κατάλληλες, αφού επτά από τους έντεκα παγκόσμιους πρωταθλητές αγωνίζονται με τα χρώματα της Μπαρτσελόνα, άσε που μερικοί απ΄ αυτούς είναι και καταλανικής καταγωγής. Ποιος είπε πως η μπάλα δεν μπορεί να “κάνει” και παιχνίδι προπαγάνδας;

Προσέξατε τη σκηνή λίγο μετά την επικράτηση των Ισπανών επί των Ολλανδών στον τελικό της Νότιας Αφρικής, όπου ο Κάρλες Πουγιόλ της “Μπάρτσα” κάνει τον γύρο του θριάμβου με το ένα χέρι κρατώντας το κύπελλο και με το άλλο ψηλά τη σημαία της Καταλονίας (με κόκκινες και κίτρινες ρίγες); Στη μεγαλύτερη λεωφόρο της Βαρκελόνης (την Diagonal), γνωστή φίρμα ρούχων ήταν πιο διακριτική, αλλά περνούσε το μήνυμα. Είχε γεμίσει το κατάστημά της με κόκκινα και κίτρινα μπαλόνια, που είναι και τα χρώματα της ισπανικής σημαίας. Κι όμως, την προηγούμενη μέρα πάνω από ένα εκατομμύριο Καταλανοί διαδήλωναν στους δρόμους για περισσότερη ανεξαρτησία στην αυτονομία τους.

Στο διαδίκτυο έχουν μπει χιλιάδες μηνύματα με βαριές ύβρεις κατά του Πουγιόλ, Τσάβι Ερνάντεθ και Μπουσκέτς (όλοι διεθνείς της Μπαρτσελόνα). Κυριαρχούσαν το “πουλημένοι” και “προδότες”, ενώ άλλοι έγραφαν ότι “....η Ισπανία χωρίς τους Καταλανούς είναι ....(εδώ βάλτε τη δική σας λέξη)”. Νωρίτερα, ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος τους είχε υποδεχτεί με αγκαλιές, τονίζοντάς τους το “ενώσατε όλους τους Ισπανούς”. Μετρημένες οι ισπανικές σημαίες στους πανηγυρισμούς στην Καταλονία, σε αντίθεση με την υπόλοιπη χώρα που είχε ντυθεί και βαφτεί με τα εθνικά της χρώματα, και μερικούς να φοβούνται μήπως η Ισπανία γίνει Βαλκάνια.

Στην ετήσια διήμερη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών (Τετάρτη και Πέμπτη) για την Κατάσταση του ΄Εθνους, πέρα από την οικονομία κυριάρχησε η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου να μην αναγνωρίσει στον καταστατικό της χάρτη την Καταλονία σαν ξεχωριστό έθνος. Με τον πρωθυπουργό, Θαπατέρο, να λέει ότι “Δεν μπορούμε να κλείσουμε το στόμα των Καταλανών επειδή μερικοί αισθάνονται ότι ζουν σ΄ ένα (διαφορετικό) έθνος”, την δε συντηρητική αξιωματική αντιπολίτευση να προσπαθεί να κερδίσει πόντους. Ο ποδοσφαιρικής ορολογίας πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας “El Mundo”, αν και είχε κι άλλη ερμηνεία, τα έλεγε όλα: '' 'Ασχημο το αποτέλεσμα για την Ισπανία”.

*Ο σεμνός προπονητής της εθνικής Ισπανίας, Βιθέντε ντε Μπόσκε, χτύπησε το καμπανάκι στους πολιτικούς, αλλά αυτοί το αγνόησαν. Μίλησε για “αξίες που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες για όλη την Ισπανία”.

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010


Ο γιός σηκώνει το παγκόσμιο κύπελλο

που κέρδισε για την Ισπανία ο πατέρας

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Ακριβώς απέναντι από το κτήριο που στεγάζει την ελληνική πρεσβεία στη Μαδρίτη, είναι η εκκλησία της θαυματουργής Santa Gema (όνομα αγίας ιταλικής καταγωγής). Στις 13 και 14 κάθε μήνα σχηματίζονται ουρές πιστών για να προσευχηθούν, κυρίως γυναίκες μιας κάποιας ηλικίας. Μεταξύ αυτών είναι πάντα παρούσα εκεί και η Trini, σύζυγος του προπονητή της Ισπανίας, Βιζέντε ντε Μπόσκε, και μητέρα του ΄Αλβαρο (στη φωτογραφία λίγο πριν αγκαλιαστούν και οι δύο, παρουσία του πρωθυπουργού της Ισπανίας, Ζαπατέρο, ο οποίος υποδέχτηκε την αποστολή της παγκόσμιας πρωταθλήτριας και σήκωσαν μαζί το χρυσό κύπελλο).

Την περασμένη Παρασκευή, δύο 24ωρα πριν αναχωρήσουν για τον τελικό στη Νότια Αφρική, μάνα και παιδί πέρασαν να προσευχηθούν στη αγία Gema. Είναι κάτι που η γυναίκα του προπονητή της εθνικής Ισπανίας δεν μπορεί να ξεχάσει κάθε μήνα τα τελευταία 21 χρόνια. Όσα είναι τα χρόνια του δεύτερου παιδιού της, του ΄Αλβαρο, που είχε την ατυχία να γεννηθεί το 1989 με το σύνδρομο Ντάουν και άλλες σοβαρές επιπλοκές. Οι γιατροί χρειάστηκαν να προειδοποιήσουν τους γονείς ότι οι πρώτες χειρουργικές επεμβάσεις έθεταν σε σοβαρό κίνδυνο τη ζωή του ΄Αλβαρο (έχει ένα μεγαλύτερο αδελφό και μια μικρότερη αδελφή). Η μάνα έτρεξε να προσευχηθεί στην αγία, και όλα πήγαν καλά από τότε.

Τόσο καλά, που χτες ο ΄Αλβαρο έκλεψε την παράσταση και τις καρδιές πολλών εκατομμυρίων. Στη θριαμβευτική υποδοχή των πρωταθλητών του κόσμου για την επόμενη 4ετία, που έγινε στην Μαδρίτη, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Δίπλα σε ένα σεμνότατο, ολιγόλογο και πανάξιο προπονητή. Τον πατέρα του, Βιθέντε ντε Μπόσκε, που έστεψε βασίλισσα του κόσμου την Ισπανία (το ίδιο έκανε και με την Ρεάλ Μαδρίτης πριν από μερικά χρόνια, αλλά το τίμημα ήταν η αντικατάστασή του, κάτι που οι οπαδοί της Ρεάλ δεν συχώρεσαν ποτέ). Η υπόσχεση του Μπόσκε στο παιδί του “΄Ετσι και κερδίσουμε το κύπελλο θα είσαι πάντα δίπλα μου” έγινε πραγματικότητα.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες, ποιος πατέρας δεν θα έκανε το ίδιο για τον λεβέντη του!
Χτες ο 'Αλβαρο σήκωσε το κύπελλο (βάρους 6.175 γραμμαρίων ατόφιου χρυσού) αμέτρητες φορές. Μπροστά στην πρωθυπουργική κατοικία του Ζαπατέρο, στον δήμαρχο, από κοντά στα βασιλικά ανάκτορα και για πολλές ώρες πάνω στο ανοικτό διώροφο λεωφορείο με όλους τους παίκτες και παράγοντες. 'Ασε στο αεροπλάνο της επιστροφής με τους κάπου 300 δημοσιογράφους! Ελάχιστοι από τα εκατομμύρια που τον αποθέωναν τον αναγνώριζαν και σίγουρα κανένας στο εξωτερικό από τις φωτογραφίες και την τηλεόραση. Μια ανθρώπινη πλευρά που αγγίζει και συγκινεί όσους γνώριζαν. Την αθλητική πλευρά την απολαύσαμε. Στην επόμενη ανάρτηση θα σας πω και για την πολιτική προέκταση αυτού του θριάμβου.

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010


Παίζοντας τη ζωή σου τρέχοντας

μπροστά στον μανιασμένο ταύρο

*΄Ενα έθιμο με εκατοντάδες τραυματίες και 15 νεκρούς

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Θα μου πείτε ... ο καθένας με τη μούρλια του! Μόνο έτσι εξηγείται το να τρέχεις μπροστά από τα τεράστια κέρατα των ταύρων, παίζοντας τη ζωή σου κορώνα γράμματα. Κι ας έχεις λίγα δευτερόλεπτα πριν προσευχηθεί δημόσια, τραγουδώντας: “Από τον 'Αγιο Φερμίν ζητάμε, που είναι ο δικός μας προστάτης, να μας οδηγεί στο μάντρωμα του ταύρου, δίνοντάς μας την ευλογία του”. Τα στιγμιότυπα του εθίμου κάνουν τον γύρο του κόσμου κάθε χρόνο απ΄ όλες τις τηλεοράσεις αυτές τις ημέρες, με τον μέχρι στιγμής συνολικό απολογισμό των τραυματιών να ξεπερνά πολλές εκατοντάδες, πέρα από τους 15 νεκρούς τα τελευταία 100 χρόνια. Πρώτοι στη λίστα οι ξένοι (Βρετανοί, Αυστραλοί , Αμερικάνοι).

Η εβδομάδα των Σανφερμίνες γιορτάζεται κάθε χρόνο από 7-14 Ιουλίου στην Παμπλόνα (αυτονομία της Ναβάρα) προς τιμή του πολιούχου της πόλης San Fermin. Κάθε πρωί στις 8 ακριβώς, ένα βεγγαλικό δίνει το σύνθημα για την κούρσα των έξη ταύρων μέσω του κεντρικού δρόμου της παλιάς πόλης, μιας απόστασης 845 μέτρων μέχρι τον κλειστό χώρο του γηπέδου των ταυρομαχιών που γίνονται το απόγευμα. Καθημερινά, ένα πλήθος μεταξύ 2-4.000 Ισπανών και τουριστών τρέχει μπροστά από τους ταύρους, ντυμένοι στα λευκά, με ένα κόκκινο μαντίλι στο λαιμό και ένα κομμάτι εφημερίδας για να τσιγκλάνε τα αρσενικά βόδια.

Οι τρεχάτοι, μαζί κι ένα μεγάλο ποσοστό ξένων από χώρες όπως Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, θέλουν να βρεθούν όσο πιο κοντά μπορούν στα ρουθούνια του ταύρου. Κάθε κούρσα θανάτου κρατά 2-3 λεπτά, ανάλογα με την ταχύτητα και τα εμπόδια, με το μεγαλείο της τρέλας να βρίσκεται στο να σε πλησιάζει ο ταύρος σε απόσταση επαφής κι εσύ ν΄ ακούς την αναπνοή του, κάτι σαν θόρυβο μηχανής τρένου. Οι περισσότερο συνετοί προτιμούν να πληρώσουν από 50-100 ευρώ κάθε φορά, ανάλογα με τη θέα, για την ενοικίαση μιας θέσης σε κάποιο μπαλκόνι σπιτιού. ΄Ασε που αυτές οι μαζώξεις προσφέρονται για αστραπιαίες ανθρώπινες γνωριμίες και στενές σχέσεις.

Το μυστικό αυτών που έζησαν την εμπειρία και φυσικά επέζησαν; “Ποτέ δεν φωνάζεις μπροστά στον ταύρο. Το ότι τρέχεις σε μικρή απόσταση μπροστά του είναι αρκετό, σε βλέπει ότι είσαι σε κίνηση και δεν χρειάζεται να τραβήξεις την προσοχή του. Αν πέσεις εσύ, το πρώτο που έχεις να κάνεις είναι να σκεπάσεις το κεφάλι με τα χέρια σου, να μην κάνεις καμιά κίνηση, παρά μόνο να προσεύχεσαι. ΄Ετσι και σηκώθηκες, είναι βέβαιο ότι θα σου επιτεθεί και θ' αρχίσει να σε χτυπάει πάνω κάτω σαν χταπόδι (δεν σε σώζει ούτε ο Paul). Το ίδιο πρέπει να κάνεις όταν δεις ότι σε πλησιάζει επικίνδυνα ο ταύρος. Βασικό στοιχείο είναι να κοιτάς πάντα ποιος τρέχει δίπλα ή μπροστά σου, γιατί πάντα υπάρχουν οι άσχετοι τουρίστες που θέλουν να φωτογραφηθούν ακουμπώντας τον ταύρο”.

*Αυτή την Κυριακή, ο εορτασμός του πολιούχου Σαν Φερμίν συμπίπτει και με τον τελικό Ισπανίας - Ολλανδίας. Λέτε να ΄χουμε διπλό πανηγυρισμό;

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

*Η επικοινωνιακή τακτική της εκάστοτε κυβέρνησης

Πολιτικοί φαβοριτισμοί και διωγμοί

δημοσιογράφων στη Γεν. Γρ. Τύπου

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά σας βεβαιώ δεν είναι. Στην κάποτε Γου Γου Του Που (Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών, για τις παλιές καραβάνες), μετέπειτα υπουργείο Τύπου και σήμερα Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας-Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, ο διευθυντής Οικονομικών Υπηρεσιών ανεβαίνει στον έβδομο όροφο και μπαίνει διστακτικά στο γραφείο του τότε υφυπουργού και κυβερνητικού εκπροσώπου. Παρουσιάζει στον πολιτικό προϊστάμενό του μια λίστα με πολλές δεκάδες ονομάτων δημοσιογράφων που αμείβονται πλουσιοπάροχα, αλλά στην κυριολεξία δεν πατάνε καθόλου για να προσφέρουν έργο. Πρόκειται για γνωστά στελέχη εφημερίδων και άλλων κρατικών οργανισμών-υπηρεσιών. Μιλάμε για διπλοθεσίτες και λιγότερους τριπλοθεσίτες. Στο περίπου, γίνεται ο εξής διάλογος:

-Κύριε υπουργέ, αυτοί οι δημοσιογράφοι στην κατάσταση που βλέπετε έρχονται μόνο για να πληρωθούν ή στέλνουν κάποιον άλλο να παραλάβει τον μισθό τους. Με μερικούς, η υπηρεσία μας δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους γιατί δεν έχουμε ούτε τις διευθύνσεις τους...

-Κύριε .... αυτό δεν είναι δική σας δουλειά. Εγώ είμαι υπεύθυνος για όλα. Παρακαλώ πηγαίνετε ...

Καλά, σας βλέπω να γελάτε, αλλά αυτή είναι η αλήθεια ακόμα και σήμερα, αν και στο “μαγαζί” έχει μπει κάποια τάξη και αριθμητικά έχει μειωθεί αρκετά αυτή η λίστα, κυρίως βοηθούσης...της οικονομικής κρίσης. Επειδή έφαγα ψωμί στον χώρο αυτό επί 30 συναπτά έτη από το 1975 (όχι παντεσπάνι, όπως όλοι οι άλλοι, λόγω της ερμαφρόδιτης ή τρανσέξουαλ σχέσης μου με το απρόσωπο δημόσιο, κατά πρώην πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ), θυμάμαι ότι μέχρι και το συνδικαλιστικό μας σωματείο, η ΕΣΗΕΑ, γνώριζε μέσω του εκπροσώπου της την όλη κατάσταση, αλλά προτιμούσε να κωφεύει. Θέλετε και το κερασάκι της τούρτας; ΄Οταν συνάδελφος παρουσιάστηκε στην διεύθυνση Διοίκησης και αναρωτήθηκε μήπως ο μισθός του πρέπει να κατατίθεται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, αφού δεν του ανέθεταν αντικείμενο εργασίας και ...μουτζούρωνε μόνο χαρτιά για λίγη ώρα, τον απείλησαν πως θα τον περάσουν από Πειθαρχικό Συμβούλιο (συνεχίστε το γέλιο).

Αυτά τα μουρλά έρχονται ξανά στη μνήμη μου, βλέποντας μια τροπολογία που μπήκε σφήνα στο νομοσχέδιο περί “Ενίσχυση διαφάνειας κ.τ.λ.”. Ψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα και προβλέπει την αναστολή λειτουργίας Γραφείων Τύπου και Επικοινωνίας κάθε τάξεως (στα σκαριά είναι του Λος ΄Αντζελες, Βοστόνης, Δουβλίνου, Λισαβόνας, Χάγης, Βιέννης, Αμβούργου, Κοπεγχάχης, Ελσίνκι, Βαρσοβίας, Βουκουρεστίου, Πράγας, Σαγκάης, Ζάγκρεμπ), η κατάργηση θέσεων μέχρι λήξης της θητείας συναδέλφων (δεν απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης της πράσινης διακυβέρνησης), ενώ δημοσιογράφοι, μόνιμοι ή με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου μπορεί να μετατίθενται στην Κεντρική Υπηρεσία όταν συμπληρώσουν τριετή τουλάχιστον υπηρεσία στο ίδιο Γραφείο ( μιλάμε όχι για ...ενίσχυση διαφάνειας, αλλά για φωτογραφικές διατάξεις, κάτι που έκανε στο παρελθόν και η αντίστοιχη γαλάζια διακυβέρνηση).

΄Ετσι γινόταν και γίνεται η επικοινωνιακή πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης στο εσωτερικό και εξωτερικό. Σε λίγο και χωρίς επαγγελματίες δημοσιογράφους. Μέχρι να΄ ρθουν οι επόμενοι για να κάνουν τα ίδια με τα δικά τους παιδιά.

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Τα εξωφρενικά στην εξωτερική μας

πολιτική και τα φυσικά επακόλουθα

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Πάνε τα μεγαλεία άλλων εποχών! Τότε που παίρνανε καλά λεφτά και ζούσαν σαν αρχηγοί του κράτους στα ξένα! Γιατί οι πρέσβεις μας, τον εκάστοτε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας εκπροσωπούν και ουχί τον Πρωθυπουργό μας. Έτσι ορίζει το διεθνές διπλωματικό πρωτόκολλο. Είμαστε σε εποχή ισχνών αγελάδων, με το γνωστό σύνθημα “Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η αγελάς”. Η Ελλάς, δηλαδή, το άφθονο οικονομικό άρμεγμα της οποίας όσο πάει και στερεύει, με τις συνέπειες να γίνονται έντονα αισθητές και στις τσέπες όλων όσων μας εκπροσωπούν στο εξωτερικό, πέρα από τον σκληρό πυρήνα των μέχρι τώρα “προνομιούχων” που υπάγονται στο μεγαλοπρεπές υπουργείο Εξωτερικών.

Με άλλα λόγια, οι επαγγελματίες της ελληνικής διπλωματίας βράζουν στο ζουμί τους, με το θερμόμετρο του καλοκαιριού να επιδεινώνει την όλη κατάσταση. Τα μέτωπα είναι πολλά, σε όλες τις κατηγορίες (διπλωμάτες, διοικητικούς πάσης φύσεως, κ. ά.), με τρανταχτή εξαίρεση κάτι αφανείς κομματικούς συμβούλους. Οι τελευταίοι λύνουν και δένουν, το παίζουν περιφερόμενοι πρέσβεις, έχουν γίνει δε στόχος ακόμα και υψηλά ιστάμενων στελεχών του ΥΠΕΞ, αφού δεν μπορούν να τους ελέγξουν, με τελικό αποτέλεσμα την ουσιαστική περιθωριοποίηση όλων των διπλωματών καριέρας. Άσε που μερικοί μιλάνε και για ευτράπελες καταστάσεις.

Αν προσθέσουμε τις πρόσφατες περικοπές των αποδοχών τους και την αύξηση της φορολογίας σε όλα τα επιδόματα εξωτερικού, τότε καταλαβαίνετε γιατί ...κλαίνε μανούλες στο κτίριο της Βασ. Σοφίας και σε άλλα υπουργεία που επανδρώνουν τις διπλωματικές μας αποστολές. Γίνεται ο χαμός, αφού δεν ξέρουν πού πατούν. Δεν είναι λίγοι οι διαμαρτυρόμενοι πως δεν μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς, άλλοι σκέπτονται να τα παρατήσουν και να βρουν δουλειά στη ξενιτιά, μέχρι και αυτοί που δεν αντέχουν πλέον και ξαφνικά πεθύμησαν την Ελλάδα. Το κωμικοτραγικό είναι ότι για την τελευταία κατηγορία και γενικότερα τις μεταθέσεις από και προς Αθήνας υπάρχει χρήμα με το σταγονόμετρο.

Ενώ έπρεπε να γίνουν φέτος κάπου 450 μετακινήσεις, τελικά ο αριθμός μειώνεται συνεχώς και τα πιο πρόσφατα νέα μιλάνε για μόνο 35 όλων των κατηγοριών. Όπως καταλάβατε, μόνο για όσους έχουν μπάρμπα στην Κορώνη. Μια μικρή κατηγορία ελπίζει μήπως η νέα ευρωπαϊκή διπλωματική υπηρεσία (που προβλέπεται να λειτουργήσει αργότερα, σύμφωνα με την νέα συνθήκη της Λισαβόνας) απορροφήσει έστω και ελάχιστους για την επάνδρωση των 140 αντιπροσωπειών ανά την υφήλιο. Εκεί που το χρήμα ρέει άφθονο στο δικό μας ΥΠΕΞ (κάπου 96 εκατ. ευρώ για φέτος), είναι για τις απόρρητες δαπάνες. Εδώ ούτε ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιος Διοίκησης δεν μπορεί να βγάλει άκρη, επειδή γίνεται το ...κάτι άλλο. Νομότυπα, ε!