Ένας χρόνος χωρίς τον Κακαουνάκη

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Ακόμα αγγίζουν τις ψυχές όσων ήταν εκεί οι πένθιμες μαντινάδες των μαυροφορεμένων συγχωριανών του στο Καστέλι Κισσάμου, στα σκαλοπάτια της εκκλησίας μετά την νεκρώσιμη ακολουθία. Ήταν ο τελευταίος αποχαιρετισμός από τους Κρητικούς μεταφέροντας την σωρό τού σύντεκνου, για τον οποίο θα ΄διναν ακόμα και τη ζωή τους. Τόσο τον εκτιμούσαν.

Πριν ένα ακριβώς χρόνο (29 Δεκεμβρίου) μια χειρουργική επέμβαση ρουτίνας έκοψε τη ρότα της ζωής του Νίκου Κακαουνάκη (φωτογραφία), του ρεπόρτερ που λίγοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν καλά από κοντά. Καμιά απολύτως σχέση μ΄ αυτόν που άκουγαν να θυμώνει στο ραδιόφωνο ή έβλεπαν να φωνασκεί στην τηλεόραση, γιατί δυστυχώς έτσι το ΄θελαν τα σύγχρονα ελληνικά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Οι εκατοντάδες (για να μη πω μερικές χιλιάδες) που βοήθησε με ανιδιοτέλεια, μπορούν να βεβαιώσουν τον πραγματικό χαρακτήρα του.

Το δημοσιογραφικό “παιδί” του αξέχαστου Κακαούνη, το “Καρφί” αυτής της εβδομάδας, θα έχει ένα αφιέρωμα στον πατέρα του. Στον ιδρυτή τού εντύπου που πρόσφατα πέρασε σε άλλα χέρια ιδιοκτησίας. Σημασία δεν έχει ποιοι είναι τα πραγματικά νέα αφεντικά, ούτε πόσα έδωσαν. Ο Νικόλας δεν άντεχε βιολογικά να το κρατήσει, ήθελε να το ξεφορτωθεί. Η πορεία θα δείξει μέσα στη δύσκολη χρονικά συγκυρία, με τον Τύπο να πληρώνει το δικό του μερίδιο ευθύνης.