Δημοσιογράφος ανακηρύχτηκε ΄Αγιος

*Του αναγνώρισε η εκκλησία ως θαύμα θεραπεία ενός μωρού

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

...Μετά των αγίων ανάπαυσον Χριστέ την ψυχήν του δούλου σου... Η ευχή αυτή θα συνοδεύσει κι εμάς κάποτε, αλλά αυτή τη φορά η ψυχή του δούλου του Θεού ανήκει σε ένα συνάδελφο δημοσιογράφο που ανακηρύχτηκε πρόσφατα Άγιος από τον εκπρόσωπο του Χριστού, τον Πάπα Βενέδικτο (τον τωρινό). Σε μια εποχή που ομολογουμένως η αξιοπιστία και η σοβαρότητα του επαγγέλματος (κάποτε λειτουργήματος) αμφισβητείται από το αναγνωστικό κοινό, όπως και να το κάνουμε είναι είδηση. Συνάμα κι έκπληξη, αφού είναι η πρώτη φορά που αγιοποιείται από την εκκλησία επαγγελματίας από την συντεχνία μας (που ΄σαι άτυχε σύντεκνε να το διαβάσεις και να στριφογυρίζεις εκεί που αναπαύεσαι στον δικό σου Παρθενώνα, στο Καστέλι Κισσάμου! Εσύ δεν έλεγες ότι ο καλύτερος από το σινάφι μας έχει σκοτώσει την μάνα του;).

Η μεταθανάτια ανακήρυξη σε άγιο από την καθολική εκκλησία (δεν πιστεύω να πήγε το μυαλό σας στη δική μας ορθόδοξη!) έγινε στο πρόσωπο του Ισπανού δημοσιογράφου και συγγραφέα Manuel Lozano Garrido ή καλύτερα πιο γνωστού εκεί με το όνομα Lolo. Στους απέραντους ελαιώνες της περιοχής Χαέν, στην Ανδαλουσία και συγκεκριμένα στην πόλη Λινάρες συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από 20.000 πιστοί και εκατοντάδες αξιωματούχοι της καθολικής πίστης, από αρχιεπισκόπους, επισκόπους και φυσικά ιερείς. Με τον ειδικό απεσταλμένο του Πάπα Βενέδικτου να διαβάζει την απόφαση αγιοποίησης του Λόλο (καμιά σχέση με τον συνονόματο και συμπαθέστατο γραφικό χαρακτήρα της ωραίας Ακράτας), το δε μέγα πλήθος των παρευρισκομένων πιστών να καταχειροκροτεί με εμφανέστατη συγκίνηση.

Ο συνάδελφος εργάστηκε πολλά χρόνια, όσο το επέτρεψε η υγεία του, σε διάφορα έντυπα όπως Ya, Telva, Vida Nueva, στο πρακτορείο Prensa Nueva και έγραψε μια σειρά βιβλίων. Γεννήθηκε το 1920 και μετακόμισε στον επουράνιο παράδεισο τον Νοέμβριο του 1971. Στην επίγεια ζωή του, μόλις σε ηλικία 22 ετών, υπέφερε από σοβαρότατη γενική παράλυση και πολλά χρόνια τα πέρασε στην αναπηρική καρέκλα. Παρά τους φρικτούς πόνους και την γενική ατροφία του, λίγο πριν μας αφήσει ολοκλήρωσε δύο ενδιαφέροντα γραπτά κείμενα. Αποτελούν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του Λόλο, που ίσως θα πρέπει να μεταφραστούν για να διαβαστούν από τις νεότερες γενιές του επαγγέλματος. Είναι:

*Ο δεκάλογος του δημοσιογράφου, και Μια ευχή για τους δημοσιογράφους.

Η αναγνώριση από την εκκλησία του θαύματος της θεραπείας ενός μωρού, έδωσε στο συνάδελφο τον τίτλο του Αγίου (στη παραπάνω φωτογραφία σε νεανική ηλικία).