Με τον “Ψύλλο” και την παρέα του

το αυριανό El Clásico της χιλιετίας

*Ρεάλ-Μπάρτσα: Δύο διαφορετικές ποδοσφαιρικές φιλοσοφίες

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Καθιστός, χαμογελαστός και μ' ανοικτά τα χέρια, θα μπορούσε να λέει “Ακόμα κι έτσι βάζω γκολ”. Η φωτογραφία είναι από την περασμένη Τρίτη το βράδυ στη Βαρκελόνη, όπου ο (αφήνω τον χαρακτηρισμό στον καθένα σας) Μέσι συνέτριψε την ΄Αρσεναλ με τέσσερα δικά του γκολ (εδώ πανηγυρίζει το δεύτερο). Τα μάτια του ποδοσφαιρόφιλου και όχι μόνο κόσμου σ΄ όλο τον κόσμο, θα είναι αύριο το βράδυ στραμμένα πάνω του, στο El Clásico της χιλιετίας στη Μαδρίτη, με αντίπαλο την Ρεάλ. Εκεί, δεν αποκλείεται να κριθεί ο τίτλος του πρωταθλήματος, για πολλούς μια αναμέτρηση μεταξύ του ισπανικού και καταλανικού εθνικισμού.

Με την Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα να ισοβαθμούν στην πρώτη θέση, η πιο μεγάλη είδηση-έκπληξη θα είναι αν “Ο ψύλλος” (“Pulga” στα ισπανικά, όπως αποκαλείται χαϊδευτικά ο μικρόσωμος και σβέλτος Λέο) δεν σκοράρει αύριο, και όχι αν πλησιάσει ή επαναλάβει την προ ημερών ονειρεμένη τεσσάρα. Πανικός επικρατεί στη Ρεάλ, αφού όλοι αναρωτιούνται “ποιός μπορεί να σταματήσει αυτό το παιδί-θαύμα”, που δεν έχει ακόμα συμπληρώσει τα 23 του (γεννήθηκε στις 23.6.1987 στην Αργεντινή, αλλά από τα 17 του ζυμώθηκε στα τσικό των πρωταθλητών της Ευρώπης και όλου του κόσμου, την περασμένη χρονιά).

Δεν ξέρω να παίζω αυτό το μηχανάκι, αλλά σίγουρα όλοι συμφωνούν με την δήλωση του προπονητή της ΄Αρσεναλ ότι ο Μέσι “Είναι ένας παίκτης από το Playstation”. Εγώ θα έλεγα ότι, αυτό το παιδί με τη μπάλα στο πόδια του ...καλιγώνει τον ψύλλο. Ο Πέπ Γουαρδιόλα, τεχνικός ηγέτης της Μπάρτσα, έλεγε προ ημερών στους δημοσιογράφους πως “Κάποτε θα διηγούμαι στα εγγόνια μου ότι εγώ προπονούσα τον Μέσι και δεν θα με πιστεύουν”. Ο προπονητής που λέει πάντα αυτό που σκέπτεται και κάνει πάντα αυτό που λέει, είναι και πάντα μετρημένος στα λόγια του. Η πρέμιερ λίγκα έχει ακόμα επτά αγωνιστικές και το πρωτάθλημα δεν τελειώνει αύριο.

Προβλέψεις με το τόπι δεν συνηθίζω να κάνω. Αυτό το El Clásico έχει πολλές παραμέτρους. Η πίεση είναι με την Ρεάλ, με την πλειοψηφία των παικτών της να συνθέτουν ένα συνονθύλευμα αστέρων, αγοραστικής και μόνο αξίας πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, αλλά με ελάχιστες φετινές περγαμηνές στο γρασίδι (αποκλείστηκε από το κύπελλο γελοιοποιημένη από ομάδα τρίτης κατηγορίας, δεν προχώρησε στο Πρωτάθλημα Ευρώπης, μένοντας με το άγχος του αυριανού πρωταθλητή). Στην απέναντι πλευρά, η φιλοσοφία της Μπάρτσα είναι γαλουχημένη εδώ και πάνω από πέντε χρόνια στα τσικό της, με νέα παιδιά μονταρισμένα μεταξύ τους. Σαν το φαινόμενο Μέσι και τους άλλους τριγύρω του.