Μπούμερανγκ σε βάρος της Γερμανίας
η αδιάλλακτη τακτική της εναντίον μας
Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com
Μπούμερανγκ σε βάρος της ίδιας της Γερμανίας έχει γίνει η αδιάλλακτη τακτική της, φραστική βασικά, απέναντι στην Ελλάδα. Διαβάζοντας τους δύο τελευταίους μήνες τον διεθνή Τύπο, κυρίως τον ευρωπαϊκό, βγάζεις εύκολα αυτό το συμπέρασμα. Το σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας, έχει βάλει στο περιθώριο μια άλλη πραγματικότητα, που δεν είναι παρά η πρόκληση του εντυπωσιακού πλεονάσματος στους δείκτες του εξωτερικού εμπορίου της Γερμανίας, σε βάρος των άλλων μελών-χωρών της ζώνης του ευρώ. Με άλλα λόγια, από την μια η οικονομική μηχανή της Ευρώπης συνιστά στις άλλες χώρες λιτότητα κι από την άλλη βασίζει την επιτυχία της στην κατανάλωση των προϊόντων της από τις χώρες αυτές.
Τα τσαλιμάκια της Μέρκελ είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστούν μέχρι να κλείσουν οι κάλπες στις 9 Μαΐου στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, μια περιοχή με μεγάλο ποσοστό του συνολικού εκλογικού σώματος και άκρως βιομηχανοποιημένη, γιατί εκεί μπορεί να πάθει μεγάλο πολιτικό στραπάτσο το κόμμα της. Το σύνθημά της “Όχι άλλα λεφτά στους φαύλους”, ελπίζει να περάσει και να καρπωθεί ψηφαλάκια, αφού όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το κόμμα της (Χριστιανοδημοκρατική ΄Ενωση) να μη ξεπερνά το 40%. Πέρα απ΄ αυτό, βλέπει τα διεθνή ΜΜΕ να στρέφονται εναντίον της, γιατί βάζει σε κίνδυνο όχι μόνο την νομισματική αλλά και την πολιτική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Κανείς δεν αμφιβάλει πως ο μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας (και ενδεχομένως άλλων χωρών στο μέλλον) ήταν δική της και μόνο συνταγή, αν και μασκαρεμένη να φανεί προς τα έξω ότι ήταν γαλλογερμανική συμφωνία. Στις αρχές αυτού του μήνα, ο Χέλμουτ Κολ, ο καγκελάριος της “ενωμένης Γερμανίας” συμπλήρωσε τα 80 του (Τι θυμήθηκα τώρα! ΄Οταν πριν 17 χρόνια ο δικός μας πληθωρικός Θόδωρος Πάγκαλος, τον αποκάλεσε “Γίγαντα με πήλινα πόδια”). Λοιπόν, αυτά τα πόδια απειλεί τώρα να... κοντύνει η επίσης πληθωρική Αγγέλα μας, η οποία όπου βρεθεί κι όπου σταθεί διακηρύσσει ότι “Ποτέ πλέον η Γερμανία δεν θα πληρώνει την Ευρώπη”. Μέχρι και φωτομοντάζ μπήκε στην φιλική της “Bild”, να την παραλληλίζει με τον ΄Οττο φον Βίσμαρκ.
Σύμφωνα με τον Βρετανό καθηγητή Timothy Garton Ash (γερμανικής καταγωγής), “Αν αναρωτηθούμε γιατί σήμερα τρίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, μια από τις βασικές αιτίες είναι ότι η γερμανική μηχανή σταμάτησε. Και αν αναρωτηθούμε πού οφείλεται αυτό, η απάντηση είναι επειδή η Γερμανία έχει μεταμορφωθεί σε μια χώρα νορμάλ, όπως η Γαλλία και η Βρετανία. Ακολουθώντας τ' αχνάρια του δασκάλου του Κόνραντ Αντενάουερ, ο Κολ πάντοτε επέμενε στο ότι η γερμανική ενότητα και η ευρωπαϊκή ενότητα είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ενός νομίσματος που τελικά είναι το ευρώ”.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πολύ καλή η αναλυσή σας σήμερα καθώς και τα τελευταία σας άρθρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χτύπημα από το μπούμεραγκ στην Γερμανία ( και των αγορών βέβαια ) θα ήταν πολύ ποιο δυνατό αν η χώρα μας δήλωνε στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους.
Χωρίς αυτό το χρέος της Ελλάδας ( και χωρών σαν την Ελλάδα ) η Γερμανία και οι αγορές δεν θα ήταν σε θέση σήμερα να επιβάλλουν τις άνομες θελήσεις τους. Εμείς τους κάναμε μάγκες.
Η απάντηση του λαού θα πρέπει να είναι αυτή που έδωσε ο Καραϊσκάκης στους Τούρκους σηκώνοντας την τιμημένη φουστανέλλα του !!!!
Εν πάσει περιπτώσει έχουμε μπουχτίσει από τις αναλύσεις όλων σας.
Πάρτε μια θέση στο τι κάνουμε σήμερα και στο άμεσο μέλλον σαν Ελληνες. Αυτό θα βοηθούσε σήμερα.
Εγώ συντάσομαι πλήρως με την άποψη μιάς ανώνυμης Ελληνίδας που μόλις διάβασα σε μεγάλο μπλόγκ ( Τρωκτικό).
Διαδώστε την παρακαλώ.
"23 Απριλίου 2010, μια σκληρή μέρα στην ιστορία του ελληνικού λαού, θα ήθελα να στείλω το δικό μου μήνυμα σε όποιον Έλληνα ψάχνει με αγωνία λίγο φως μέσα στο σκοτάδι που οι Εφιάλτες της εποχής μας μάς οδήγησαν.
Είμαστε Έλληνες. Επιβιώσαμε μέσα από σκληρές κατοχές λαών που επιθυμούσαν τη φυσική εξόντωσή μας και γίναμε πολλές φορές παράδειγμα λαού με ακλόνητο φρόνημα και θέληση για διατήρηση της ανεξαρτησίας μας. Έτσι και τώρα δεν πρέπει να χάσουμε το κουράγιο μας ούτε την περηφάνια μας.
Εμείς, ο απλός λαός δε φταίμε για την απληστία και την ανηθικότητα όσων καταλήστεψαν το κράτος μας και προσπάθησαν να μας κάνουν ίδιους με τα μούτρα τους. Κι αν προσπαθούν μέσα από τα ΜΜΕ να μοιραστούν μαζί μας την ευθύνη, δεν μπορούν να μας πείσουν ότι φταίμε εμείς για τη λεηλασία του κρατικού πλούτου και για τη διάλυση των θεσμών της δικαιοσύνης. Δεν ψηφίζαμε μαζί τους νόμους, δεν γράφαμε μαζί τις τροπολογίες, δεν παίρναμε μαζί τις μίζες για να εξυπηρετούμε τους εγχώριους και τους διεθνείς απατεώνες, ούτε μαζί τούς κρύβαμε και τους απαλλάσσαμε από κάθε κατηγορία και ευθύνη.
Τώρα είναι η ώρα να απορρίψουμε και αυτούς και το σινάφι τους. Και αντί να στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου, όπως πολύ θα το ήθελαν, να κοιτάξουμε να συσπειρωθούμε. Να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον.
Να σταματήσουμε έστω και τώρα να προτιμάμε τα ξένα προϊόντα και να επιμείνουμε στα ελληνικά. Να στηρίξουμε τις τελευταίες ελληνικές επιχειρήσεις, βιοτεχνίες και βιομηχανίες που παλεύουν για την επιβίωση τους και να γυρίσουμε την πλάτη στις ξένες. Να προτιμήσουμε τον Έλληνα εργάτη και υπάλληλο που απειλείται πια από την οικονομική μετανάστευση.
Να μην πουλήσουμε το σπίτι και τη γη μας σε ξένους, και, όσοι μπορούν, να βοηθήσουν την ιδιαίτερη πατρίδα τους προτιμώντας τη για τις αγορές τους και τις ολιγοήμερες ή πολυήμερες διακοπές τους.
Οι κοινωνικοί μηχανισμοί του κράτους ήδη υπολειτουργούν, γι’ αυτό πρέπει εμείς να στρέψουμε την προσοχή μας στο συγγενή και στο γείτονα που χρειάζεται βοήθεια. Να σταματήσουμε να πετάμε ακόμα και τη μισή φρατζόλα ψωμί, αλλά να κοιτάξουμε να μοιραστούμε τη φρατζόλα μας με κάποιον που δεν είναι σε θέση να την αγοράσει. Και να επαναφέρουμε τη μερίδα του φτωχού, που οι γιαγιάδες μας κρατούσαν από το καθημερινό φαγητό και την έδιναν στη γειτόνισσα που δυσκολευόταν να ταΐσει τα παιδιά της ή να αρχίσουμε να καλούμε για φαγητό κάποιον που ξέρουμε ότι έμεινε από δουλειά.
Μπορούμε επίσης να κάνουμε ανταλλαγή υπηρεσιών, λ.χ. ο υδραυλικός με τον ηλεκτρολόγο ή η δασκάλα με την καθαρίστρια. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσουμε τους άνεργους και τους φτωχούς συνανθρώπους μας να ζήσουν και να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους.
Ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται υπερβολικά. Αλλά ξέρω επίσης και τι έχει συμβεί σε πολλές άλλες χώρες του πλανήτη μας που χρεοκόπησαν. Γεγονότα και καταστάσεις πολύ πιο τρομακτικές. Θέλω να ελπίζω ότι τα παιδιά μου δεν θα δουν ούτε θα ζήσουν αυτά που είδαν κι έζησαν τα παιδιά εκείνων των χωρών. Γι’ αυτό και συνεχίζω να ελπίζω και προτρέπω κι εσάς να μη χάνετε την ελπίδα σας ούτε την ανθρωπιά σας.
Μια Ελληνίδα μάνα, σύζυγος, κόρη κι εγγονή"
Αυτά
Κατ αρχήν θα σημειώσω το μεγάλο ενδιαφέρον μου για το άρθρο σου Και των προηγούμενων που ανελλιπώς διαβάζω).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ 1ος σχολιαστής βάζει ένα μεγάλο θέμα, το οποίο όμως πιστεύω, δυστυχώς, δεν λύνεται με μία οποιαδήποτε πρόταση (ολοκληρωμένη, εναλλακτική και εφαρμόσιμη) για την έξοδο από την σημερινή κρίση. Οι λόγοι είναι πολλοί. Κατ' αρχήν δεν υπάρχει ξεκάθαρη τέτοια πρόταση και δεν υπάρχει συγκροτημένος πολιτικός πόλος που να μπορεί επιτυχώς να την εκφράσει. Η ανυπαρξία εφαρμόσιμης πολιτικής πρότασης της αριστεράς π.χ. δεν βοηθά καθόλου στη δημιουργία κάποιου κινήματος αντίστασης. Η αριστερά μιλά όπως 30 χρόνια πριν. Δεύτερον ο έλεγχος της εξουσίας (κυβέρνηση, ΜΜΕ κλπ) ευρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια ανθρώπων που δεν υπηρετούν συμφέροντα προς αυτή την κατεύθυνση. Η τρομοκρατία κατά του Ελληνικού λαού, που έχουν εξαπολήσει τα εγχώρια και ξένα ΜΜΕ, είναι χαρακτηριστική. Αντίθετα (και παγκόσμια) φαίνεται ότι οι τράπεζες ελέγχουν καλά το παιχνίδι, (παρά ακόμα και από τις επιφυλάξεις του Ομπάμα). Τρίτον η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό είναι συνένοχη στο τελεσθέν έγκλημα (βλέπε διαφθορά, μίζες κλπ), δηλαδή πολλοί Έλληνες δεν είναι αθώοι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι πολιτικοί δεν έχουν τις κύριες τεράστιες ευθύνες για την κατάντια του τόπου. Κοιτάξτε όμως, πάλι οι ίδιοι μας κυβερνούν. Ποιος τους ψήφισε; Ο λαός.
Ακόμα και σήμερα η κάθε κοινωνική ομάδα προσπαθεί να αποφύγει να χάσει κάποια από τα προνόμοιά της, μόνο όμως τα της ομάδας, αδιαφορώντας για το τι θέλει γενέσθαι με τους άλλους. Ας πούμε ότι οι υπάλληλοι της βουλής ενδιαφέρονται να μην τους κοπούν οι 16 μισθοί και καθόλου αν κοπούν τα επιδόματα των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων. Οι υπάλληλοι του Εθνικού τυπογραφείου το κατέλαβαν και κατάφεραν να εξαιρεθούν από τον περιορισμό των επιδομάτων τους. Δεν θα καταλάβουν ξανά το τυπογραφείο για να υπερασπιστούν δικαιώματα άλλων εργαζομένων. Δεν υπάρχει τελικά ένα πλατύ κίνημα με ενιαίους στόχους. Δεν υπάρχει όραμα ούτε οραματιστές. Οι πολιτικοί είναι εδώ και καιρό φοβισμένοι εκτελεστές των εντολών του κεφαλαίου. Ο συνδικαλισμός εν μέρει είναι ελεγχόμενος από την κυβέρνηση και αντιδρά σε προσπάθειες των όποιων εργαζομένων θέλουν να αντισταθούν στα μέτρα.
Οι εκκλήσεις, όπως της παραπάνω Ελληνίδας, είναι χαρακτηριστικές της απελπισίας του κόσμου αλλά βοηθούν την λύση του προβλήματος όσο και το ταμείο του Πετσάλνικου (με τα 18 ευρώ από τον κουμπαρά δύο παιδιών) βοηθά στην εξόφληση του Ελληνικού ελλείμματος.
Πιστεύω πως το μεταπολιτευτικό μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας τελειώνει. Όταν η κρίση γίνει πιο βαθειά σε ένα ή περισσότερα χρόνια νέες δυνάμεις θα απελευθερωθούν και θα ανατρέψουν το παρόν σκηνικό. Όμως πολύ φοβούμαι πως η κυρίαρχη τάξη του κεφαλαίου θα ετοιμάσει την δικιά της λύση (συγκυβέρνηση; νέο κόμμα;) για να προλάβει τις μεγάλες ανατροπές και την απώλεια των προνομοίων της. Ο χρόνος θα δείξει!