Η δημοσιογραφία των bloggers
και το μέλλον των εφημερίδων

*Με τη σκέψη στα πρώτα βήματα πριν μισό αιώνα

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Πόσοι είδαν προ 15νθημέρου την αγγελία στη γνωστή αγγλική εφημερίδα “The Guardian”, που ζητούσε bloggers να καλύπτουν τα τοπικά νέα στις πόλεις Εδιμβούργο,Κάρντιφ και Ληντς; Διευκρίνιζε ότι είναι επιθυμητή η δημοσιογραφική σταδιοδρομία αλλά όχι αναγκαία, σε μια περίοδο που ο εκδοτικός οργανισμός της εφημερίδας είχε απολύσει προσωπικό για να αντιμετωπίσει την απώλεια διαφημιστικών εσόδων και ο Τύπος σε παγκόσμια κλίμακα αναζητούσε νέες μορφές διαχείρισης, λίγο πριν βρεθεί στο χείλος της κατάρρευσης. Η προσφορά ήταν για 12 μήνες από το σπίτι ή όπου αλλού προτιμούσε ο ενδιαφερόμενος, αρκεί να είχε βέβαια ιnternet για να στέλνει κείμενα, φωτογραφίες, οπτικό και ακουστικό υλικόν στην εφημερίδα. Με προϋπόθεση το ταλέντο και πάθος για το τι συμβαίνει στη γύρο περιοχή του.

Την είδα στο συμπόσιο που οργάνωσε στη Μαδρίτη ένας από τους μεγαλύτερους δημοσιογραφικούς οργανισμούς στον κόσμο, ο ισπανικός VOCENTO, με τη συμμετοχή 1.500 στελεχών του. Εκεί γνώρισα από κοντά και ένα δημοσιογράφο, τις επιτυχίες του οποίου και ποιός δεν θα ζήλευε στο επάγγελμά μας! Με έξη βραβεία Πούλιτζερ στην Washington Post, αν δεν κάνω λάθος για την περίλαμπρη δουλειά του, ο Αμερικανός συνάδελφος Φίλιπ Μπένετ διαβεβαίωνε το ακροατήριο ότι “η έντυπη δημοσιογραφία δεν θα εξαφανιστεί ποτέ”. Είπε κι άλλα, όπως:

-Ο Τύπος στις Η.Π.Α. αντιμετωπίζει μια βαθιά οικονομική κρίση, επειδή έχουν μειωθεί κατά 40% οι αγγελίες και διαφημίσεις, με συνέπεια απολύσεις δημοσιογράφων και κατ΄ επέκταση ψαλίδισμα των γεγονότων.
-Η αποκαλυπτική (investigative) δημοσιογραφία θα είναι το πρώτο θύμα αυτής της κρίσης και η διαφθορά κάθε είδους, ιδίως η πολιτική, δεν θα έχει τον έλεγχο των ΜΜΕ.
-Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει πρώτο μέλημα, κάθε 24ωρο, να κρύβει την πληροφορία και να βγάζει προς τα έξω ό,τι την συμφέρει. Την τελευταία 10ετία οι μηχανισμοί διοίκησης στην Αμερική έχουν πολλαπλασιάσει τα κοντρόλ και είναι αδιαπέραστη η προσέγγιση στις πηγές πληροφόρησης. Η Ουάσινγκτον είναι το κέντρο των μυστικών. Το ιnternet άλλαξε τα δεδομένα ταν τελευταία χρόνια και θα συζήσει με τις άλλες μορφές επικοινωνίας.

Υ.Γ. Η σκέψη μου γύρισε μισό αιώνα πίσω. Τότε που στο υπόγειο του σπιτιού, με τον συμμαθητή μου στο γυμνάσιο Νάσο Τσαγκανέλη, βλέπαμε την αγγελία σε αθλητική εφημερίδα να ζητά συνεργάτες και ... αρχίζαμε την πηλάλα. Για να κάνουμε λίγο αργότερα τα πρώτα βήματα στο αξέχαστο σχολείο “Το Βήμα”, εκεί στη Χρήστου Λαδά, παρέα με τους Νίκο Κακαουνάκη, Ερρίκο Μπαρτζινόπουλο, Γιώργο Κοντογιάννη, Παντελή Αθανασιάδη και βέβαια την Μιμή Τουφεξή, με την καθοδήγηση του μεγάλου δάσκαλου Νίκου Καμπάνη και του αξέχαστου διευθυντή μας Ανδρέα Δημάκου. Μόνο κοινό στοιχείο; ΄Οπως τότε έτσι και τώρα, δεν έπαιρνα φράγκο (ευρώ επί των ημερών μας).