Αποστασιοποίηση ενόπλων δυνάμεων

από τον αποδυναμωμένο Μουμπάρακ

*Συνεδρίασαν χωρίς την παρουσία της “χαμογελαστής αγελάδας”

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Η “χαμογελαστή αγελάδα”, η καρικατούρα με το πρόσωπο του Μουμπάρακ στα χέρια των διαδηλωτών στο Κάιρο, έδειξε για μια ακόμα φορά το ακριβώς αντίθετο πρόσωπό της. Παραμένει γαντζωμένος στην 30χρονη προεδρική τυραννία, με τον εκδημοκρατισμό στην Αίγυπτο να ακολουθεί μια μακρά και αβέβαιη πορεία. Μπροστά στον κίνδυνο η πλατεία Ταχρίρ να μετατραπεί σήμερα σε μια σύγχρονη Νεκρόπολη (η αρχαία πόλη των νεκρών είναι μόλις λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, δίπλα στο οροπέδιο Μουγκατάμ), οι πανίσχυρες ένοπλες δυνάμεις φαίνεται ότι χτες αποστασιοποιήθηκαν κατά εντυπωσιακό τρόπο από τον Μουμπάρακ, αφού τον αγνόησαν και συνεδρίασαν για πρώτη φορά εν απουσία του. Είναι πολλά τα ερωτηματικά για τη στάση τους τις επόμενες ώρες.

Ένα καθεστώς που κυριάρχησε υφαρπάζοντας από το λαό του ό,τι μπορούσε αγωνιά τώρα να διασφαλίσει ό,τι μπορεί. Η επικράτηση της στρατιωτικής γεροντοκρατίας, αποκομμένη από την πραγματικότητα, καλλιέργησε το άνθος της διαφθοράς, μετατρέποντας σε επιδημία την ευνοιοκρατία των ολίγων, με πρώτο μέλημα τα οικονομικά συμφέροντα των στρατιωτικών (μεγάλες επιχειρήσεις, δημόσια έργα, οικισμοί, μέχρι και ενεργειακές πηγές ανήκουν σ' αυτούς ). Η ασφυξία των δημοκρατικών ελευθεριών επιδεινώθηκε με το μολότοφ της οικονομικής κρίσης, δίνοντας στις νέες γενιές το έναυσμα να ξεσηκωθούν και να συμπαρασύρουν κάθε απελπισμένο.

Η μάζα ανέβηκε στο συρμό της εξέγερσης, ακολουθούμενη από μια αποδυναμωμένη αντιπολίτευση απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς Μουμπάρακ. Το ισλαμικό στοιχείο φαίνεται να έμεινα λίγο πιο πίσω, ίσως για να μη δώσει λαβή στο μύθο ότι το ισλάμ και η δημοκρατία είναι κάτι ασυμφιλίωτο. Μήπως έφτασε η ώρα να αποδειχτεί πως ο αραβικός κόσμος μπορεί ν' αλλάξει, όπως έγινε με τα κράτη της ανατολικής Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής; Λέτε ο άνεμος αλλαγής στη Σαχάρα να φτάσει στις τριγύρω μοναρχίες του Μαρόκου, της Ιορδανίας και της Σαουδικής Αραβίας; Στις δύο πρώτες ο λαός ζητά συνταγματικές μοναρχίες, ενώ στην τρίτη κάθε ελευθερία είναι ανύπαρκτη. Ήρθε η στιγμή η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση να εφαρμόσει τις συμφωνίες που έχει υπογράψει με τις χώρες αυτές της λεκάνης της Μεσογείου.

Ο 75χρονος αντιπρόεδρος Σουλεϊμάν, ένας άριστα ενημερωμένος στρατηγός μέχρι πριν λίγες μέρες επικεφαλής των αιγυπτιακών μυστικών υπηρεσιών, με πλούσια διαπραγματευτική εμπειρία στον αραβικό κόσμο και στη δυσεπίλυτη διένεξη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, μπορεί να έχει από χτες στα χέρια του όλες τις εξουσίες, τις ευλογίες και την απόλυτη εμπιστοσύνη των ΗΠΑ και της Ε.Ε., αλλά ακολουθεί πιστά τις επιθυμίες του προέδρου του. Κάθισε να διαπραγματευτεί στο ίδιο τραπέζι με το κόμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων, αρνείται όμως να το συγκρίνει με το μετριοπαθές ισλαμικό κόμμα που κυβερνά την Τουρκία. (Για τον ...“καρντάση” Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο αυτές τις μέρες τα διεθνή ΜΜΕ παρουσιάζουν σαν κυβερνήτη ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους, θα σας κάνω αναλυτική παρουσίαση λίαν προσεχώς).