Ζήτω η νέα 25η Μαρτίου του 2010

*Πώς ξαναγράψαμε ιστορία μετά από 189 χρόνια

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Αυτή η ημερομηνία θα γραφτεί στην ιστορία. 189 χρόνια μετά την ίδια του 1821 (που γιορτάσαμε μόνο με την παρέλαση των πεζοπόρων τμημάτων, την δε εικόνα να κάνει τον γύρο όλου του κόσμου με την επεξήγηση ότι οι υπόλοιπες μηχανοκίνητες επίγειες και εναέριες ΄Ενοπλες Δυνάμεις ήταν καθηλωμένες λόγω της οικονομικής κρίσης που μας δέρνει), η Ελλάδα έστειλε το μήνυμα στις παγκόσμιες αγορές ότι καμιά χώρα του λεγόμενου ευρώ δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει. Εκτός έδρας, στις Βρυξέλλες, την καρδιά της Ενωμένης Ευρώπης, καταφέραμε να τους ανοίξαμε τα μάτια και αποδείξαμε μεγαλοπρεπώς ότι υπάρχει μηχανισμός-σωσίβιο οικονομικής στήριξης όλων των υπό πτώχευση χωρών.

Μια και την νύφη θα την πληρώνει πάντα ο πολίτης, καλό είναι να γνωρίζει όσα δεν θα του πουν αυτοί που τον οδήγησαν στη μιζέρια του. Το επίτευγμα, κάπως έτσι θα μας το σερβίρει η κυβέρνηση και το κόμμα που δεν είναι ανεύθυνο του διεθνούς οικονομικού και όχι μόνο διασυρμού της χώρας μας, είχε σχεδόν προαποφασιστεί εδώ και τουλάχιστον ένα 10ήμερο. ΄Εμενε το τελικό πράσινο φως της 'Ανγκελα Μέρκελ, που προτεραιότητά της δεν ήταν το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας αλλά ο κυβερνητικός της συνασπισμός και οι γερμανικές τράπεζες. Του πρώτου τρίζουν τα θεμέλια σε εκλογική αναμέτρηση στις αρχές Μαΐου, ενώ οι δεύτερες μάς έχουν δανείσει τεράστια ποσά και περιμένουν τις δόσεις τους. Ο προσεκτικός παρατηρητής θα δει ότι τα χθεσινοβραδινά γερμανικά ΜΜΕ απέκρυπταν επιμελώς τον συμβιβασμό και το όνομα της πρώτης κυρίας στην καγκελαρία.

Δεν πρέπει να παραβλέψουμε και το κερασάκι στη τούρτα της κυράς ΄Ανγκελα. Μας έστελνε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επειδή γνώριζε καλύτερα απ΄ όλους ότι σε περίπτωση δανεισμού μόνο από την Ε.Ε. μέσω διμερών συμφωνιών, η Γερμανία θα αναγκαζόταν να διαθέσει το 22% που της αντιστοιχεί (ο μέσος όρος του ΑΕΠ όλων των χωρών της ευρωζώνης). Τελικά υπέκυψε από τις συνεχείς και επίμονες πιέσεις των υπολοίπων, ιδίως του Σαρκοζί, γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα αντιπροσωπεύει μόνο το 2% του συνόλου της ευρωπαϊκής οικονομίας και δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωση να επηρεάσει την τύχη του ευρώ (την διαβεβαίωση επαναλαμβάνει όπου βρεθεί, ακόμα και τώρα, ο γνωστός μας Αλμούνια).

Στο διά ταύτα, επειδή σίγουρα θα πέσει λόρδα χωρίς τον δανεισμό με τις ευλογίες αυτών που διαφεντεύουν τις περιουσίες τους (Γαλλία-Γερμανία), το βέβαιο είναι θα γλυτώσουμε τα πανωτόκια και το φυσιολογικό επιτόκιο θα είναι κάπου μεταξύ 50-60% πιο κάτω από τους γδάρτες των ξένων χρηματοπιστωτικών οίκων και τραπεζών. Υπολογίζεται ότι τα 2/3 θα είναι διμερή δάνεια από τις χώρες της ευρωζώνης (με την ΄Ανγκελα να βάζει τα περισσότερα) και το υπόλοιπο 1/3 από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (παρά λίγο να πάθει εγκεφαλικό ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας διαβάζοντας την τελική απόφαση). Και για να το καταλάβουν όλοι, ο Θαπατέρο έλεγε ότι “Δεν δίνουμε χρήματα στην Ελλάδα, δανείζουμε και μάλιστα με επιτόκιο”.