Μια αποκλειστική ενημέρωση της επικαιρότητας

akpappas@gmail.com

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

΄Εφυγα με τζάμπα εισιτήριο του Ωνάση

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Πριν 35 χρόνια σαν σήμερα, στις 15 Μαρτίου 1975, άφησε την τελευταία του πνοή στο Αμερικανικό Νοσοκομείο των Παρισίων ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Σαράντα και πλέον χρόνια στη ξενιτιά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι εξακολουθεί να είναι ο πιο διάσημος ΄Ελληνας. Το πρώτο όνομα που έρχεται στο στόμα καθενός, όταν τους λέω την καταγωγή μου, είναι του δικού μας Τέλη. Του ανθρώπου που για μερικά χρόνια κυνηγούσα καθημερινά κάθε βήμα σαν ρεπόρτερ στο “Βήμα” και το 1969 είδα για τελευταία φορά στο γραφείο του. Την ημέρα που ...τόλμησα να του ζητήσω ένα τζάμπα εισιτήριο για να πάω στο Λονδίνο να μάθω την γλώσσα.

Νωρίτερα, δύο μήνες μετά τον γάμο του με την Τζάκι, το διάσημο ζεύγος γιόρταζε τα πρώτα του Χριστούγεννα στην Ελλάδα, στο ιδιόκτητο νησί, τον Σκορπιό, πάνω στην πολυτελέστατη (και γιορτάζουσα) θαλαμηγό “Χριστίνα”. ΄Ηταν μια οικογενειακή σύναξη, με τα τέσσερα παιδιά τους. Μας λυπήθηκε κι έδωσε άδεια να ανεβούμε για λίγα λεπτά, παρέα με τον φωτορεπόρτερ Κώστα Αναγνωστάκη και έναν Ιταλό παπαράτσι, τον ΄Ελιο. Είχα το θράσος αν τον παρακαλέσω να με δεχτεί κάποια μέρα στο γραφείο του. “Ρε, πάρε με τηλέφωνο!”, ήταν η κοφτή απάντησή του.

Πού να το ξεχάσω! Λίγε μέρες μετά τηλεφώνησα στην ιδιαιτέρα του. Μου έκλεισε ραντεβού για την επομένη. Φουλαριστός εγώ στην Όθωνος, όπου ήταν το γραφείο του Ωνάση στο Σύνταγμα.

-Αφεντικό, τα σέβη μου...
-(Γέλια) Λέγε, τι τρέχει...
-Θέλω να σπουδάσω στο Λονδίνο...και χρειάζομαι ένα εισιτήριο...
-Νόμιζα ότι ήθελες να πάρεις συνέντευξη. Και τι θα σπουδάσεις;
-Αγγλικά, κύριε Ωνάση.
Σήκωσε το τηλέφωνο και μίλησε με κάποιον.
-Αύριο, έλα να το πάρεις από κάτω. Είναι ο μόνος τρόπος για να σε ξεφορτωθώ από το καθημερινό κυνηγητό. Χάσου από μπροστά μου (πάλι γέλια)...

Του έσφιξα το χέρι με δύναμη και έφυγα τρέχοντας. Σ΄ όσους το διηγήθηκα, δεν το πίστευαν, παρ΄ όλο που τους έδειχνα το τζάμπα εισιτήριο...

Αφεντικό, ένα μεγάλο ευχαριστώ και πάλι...

Υ.Γ. Απόσπασμα από το βιβλίο μου “΄Ελληνας χωρίς Ελλάδα” (εκδόσεις “Το Ποντίκι”).

1 σχόλιο:

  1. Αντρεα,το αποκομμα του εισιτηριου το εχεις κρατησει για ενθυμιο;Γιατι οι πληροφοριες αναφερουν οτι σουρριξε και κατι το ντολαρς ο συγχωρεμενος αλλα μας το κτυβεις.ΦΙΛΙΑ απο την Αιγινα..(ΣΑΝΤΑΦΕΡ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή