Τα βάγια, ο γολγοθάς και ο σταυρός

του μαρτυρίου για τον ελληνικό λαό

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Άγιο Πάσχα, με κοινό τον φετινό εορτασμό του. Το ορθόδοξο δικό μας, συμπίπτει ημερολογιακά με το καθολικό. Θα μου πείτε, μα αυτό σημαίνει Ευρωπαϊκή ΄Ενωση! Καλά, εντάξει, άλλο νομισματική και άλλο θρησκευτική ένωση. ΄Ισως κάποτε φτάσουμε και στη δεύτερη. Οι μετακινήσεις των πληθυσμών είναι τόσο ρευστές, που με μαθηματική και βιολογική ακρίβεια σε λίγες δεκαετίες θα ψαχνόμαστε μεταξύ μας για καθαρόαιμους συμπατριώτες. Γράφοντας για μετακινήσεις, πιστεύω να μετακινήσατε τα ρολόγια σας μια ώρα μπροστά πριν κοιμηθείτε χτες το βράδυ, μέχρι να καταργηθεί και αυτή η συνήθεια της εξηκοντάλεπτης προσθετο-αφαίρεσης.

Κυριακή των Βαΐων σήμερα, λίγες ώρες μετά την Έγερση του Λαζάρου. Ο παπά-Δημήτρης της γειτονιάς μου, μίλησε πάλι για τον θρίαμβο της ζωής πριν από τον θάνατο. Για μια Ανάσταση πριν από την ταφή του μεγάλου νεκρού. Τα δεινά που θα ακολουθήσουν και θα είναι αβάσταχτα. Για τον φτωχό και άσημο, τον πρόσφυγα, που “ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη”. Πάνω στο γαϊδουράκι, να αποθεώνεται ο γιος του μαραγκού από εκατομμύρια φωνάζοντας “ωσαννά”, ευλογημένος ο ερχόμενος. Και δεν μιλάμε για τον άλφα ή τον βήτα πρόεδρο κάποιας δημοκρατίας ή πρωθυπουργό χώρας, αλλά για τον βασιλιά των όλων. Πριν πει το “ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός”, η δική μου παραβολή με σπρώχνει έξω από την εκκλησία.

Στρέφω το βλέμμα μου στον Επουράνιο, γιατί όλα αυτά μου θυμίζουν κάτι πριν από λίγες ώρες. Το διεστραμμένο πολιτικό μου ένστικτο (κατά τον συνοδεύοντα κολλητό φίλο Τάσο), αυθόρμητα πηγαίνει στο δράμα και τα πάθη του δικού μας λαού. Μετά τον Ιησού Χριστό, ο κάθε άλλο παρά πτωχός και άσημος γιος (πρώην) πρωθυπουργού, αλλά τωρινός πρωθυπουργός κι αυτός, επέστρεφε από τις Βρυξέλλες θριαμβευτής, όχι πάνω σε γαϊδουράκι, αλλά καβάλα στο καλάμι. Μόνο τα βάγια έλλειπαν. Μέχρι και κομματικά ζήτω ακούστηκαν, αντί για εβραϊκά “ωσαννά”, επειδή λέει καταφέραμε σε περίπτωση που πνιγόμαστε να μας δώσουν σωσίβιο.

Ο Τάσος, δεξιόστροφος του κερατά, βγάζει και μου δείχνει την γελοιογραφία ξένης εφημερίδας. ΄Εχει δύο άτομα να απολαμβάνουν τον Παρθενώνα, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Ο ένας ρωτά “Πώς γίνεται και θέλουν να μας βγάλουν απ΄ αυτά τα ερείπια;”, με τον άλλο να απαντά “Μα τι λες, εμείς ζούμε μέσα σ' αυτά τα ερείπια!”. Μεγάλη εβδομάδα μπαίνει, θέλει να μάθει τι σημαίνει μηχανισμός στήριξης των Βρυξελλών. Του εξηγώ ότι είναι σαν μια υποτιθέμενη Ανάσταση πριν από ένα Γολγοθά, που μόνο ο Ύψιστος ξέρει για πόσα χρόνια ο ελληνικός λαός θα σέρνει τον σταυρό του μαρτυρίου. Και βέβαια θα υπομένει με καρτερία τα πάθη του.

Καλή (όσο γίνεται) Πασχαλιά σ΄ όλους σας.