Η “ελληνική τραγωδία” της κρίσης και

η οικονομική διακυβέρνηση του ευρώ

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Οι πολιτικοί μάς τα λένε όπως θέλουν, γιατί έτσι τους συμφέρει. Κατά βάθος γνωρίζουν την πραγματικότητα και συνεπώς την αλήθεια. Η κοινή γνώμη, ανάλογα με το επίπεδο μόρφωσης και κουλτούρας, βγάζει τα δικά της συμπεράσματα με την βοήθεια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (αυτοί κι αν δεν τα λένε όπως τους γουστάρει!), έχοντας κατά νου την ανυποληψία τους. Αναφέρομαι σ΄ αυτά που διαβάζω, ακούω και βλέπω στην Ελλάδα μας, κάνοντας σύγκριση των ίδιων γεγονότων που παρουσιάζονται στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Στην προκειμένη περίπτωση, η αλήθεια πρέπει να γράφεται και να λέγεται. Λοιπόν:

*Τα χρόνια στραβά κι ανάποδα της ελληνικής οικονομίας εκδηλώθηκαν έντονα (μη γελιόμαστε, δεν πήγαινε άλλο!) με την γενικότερη διεθνή κρίση προ διετίας. Οι ξένοι την ανεβοκατέβαζαν “ελληνική τραγωδία”, με συνεχείς απεικονίσεις της σύγχρονης καθημερινής μιζέριας μας, παραλληλίζοντάς την με μεταδοτική ασθένεια. Το δικό μας δαιμόνιο έλαμψε κι εδώ με την πολιτική κουτοπονηριά του ψέματος. Τα γερμανικά ΜΜΕ διαμόρφωσαν το κλίμα πως “η τεμπελιά των Ελλήνων δεν μπορεί να βάλει σε κίνδυνο το χρήμα των Γερμανών που εργάζονται σκληρά”. Για να ακουστεί από την πληθωρική “σιδηρά καγκελάριο” ότι “Εμείς δεν μπορούμε να πληρώνουμε τους φαύλους”.

Οι κοντινοί στη Μεσογειακή ζώνη (Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία) αισθάνθηκαν την κρίση πρώτοι γιατί δεν μπορούσαν να την κρύψουν. Στις 11 Φεβρουαρίου και 25 Μαρτίου, στις δύο έκτακτες συνόδους των Βρυξελλών, αποφεύχθηκε το ναυάγιο με αφορμή την αφεντιά μας. Το ερώτημα “αν θα τριτώσει το κακό”, ίσως βρει την απάντησή του στο ανώνυμο γράμμα του Ευρωπαίου πολίτη με τίτλο “'Ολοι είμαστε ΄Ελληνες” (το διαβάσατε εδώ την περασμένη Τετάρτη). Πρότεινε το ίδιο με την απόφαση των 27, ένα 24ωρο αργότερα (περασμένη Πέμπτη). Να βελτιωθεί η οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε. με την ενίσχυση του ρόλου της στον οικονομικό συντονισμό.

Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια! Μιλά για οικονομική διακυβέρνηση (αυτή είναι η σωστή ορολογία που απαίτησε και πέτυχε ο Βρετανός πρωθυπουργός, ο Γκόρντον Μπράουν, αντί για το αρχικό όρο “οικονομική κυβέρνηση”, αφού λόγω στερλίνας η χώρα του θα έμενε απ΄ έξω). Δεν είναι τυχαίο ότι και ο διευθύνων σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τάχθηκε προχτές υπέρ μιας τέτοιας δημιουργίας, όπως και άλλοι οικονομολόγοι διεθνούς κύρους. Η αναγνώριση από τα διεθνή ΜΜΕ ότι ο Γιώργος Παπανδρέου στάθηκε με εντυπωσιακή άνεση στη διεθνή σκηνή, ιδίως σ΄ εκείνους που δεν τον ήξεραν, είναι ίσως το μόνο παρήγορο για την Ελλάδα.